راهنمای حفظ سلامت رزمندگان در ارتفاعات

عوامل محیطی کره زمین همواره طرح ها، رهبری و هدایت عملیات نظامی را تحت تاثیر قرار می دهند. ارتفاع یکی از این عوامل است که با تغییر در وزش نابهنگام باد و همچنین تغییرات فشار بر روی تحرکات نظامی و پرسنل عمل کننده در کوهستان موثر است. خوگرفتن به ارتفاع، به نیروهای نظامی این امکان را می دهد تا حداکثر بازدهی فیزیکی را در محیط های مرتفع داشته باشند. صعود به ارتفاعات بلند در شرایطی که قبلا نیروهای عمل کننده آمادگی لازم را کسب نکرده باشند ممکن است به مرگ پرسنل منجر شود. مصدومیت های ناشی از حرکت در کوهستان را می توان به دو دسته تقسیم کرد: الف­ مصدومیت های ارتفاع از سطح دریا: کاهش اکسیژن که کاهش عملکرد فیزیکی و ذهنی، تورم ریوی (HAPE) ، تورم مغزی (HACE) و برخی اثرات روانشناختی مثل تغییر حالات روحی و شخصیتی را به دنبال دارد. ب­­ مصدومیت­های محیطی: شامل سرمازدگی، آفتاب سوختگی، رعد و برق و سقوط بهمن ها. برای جلوگیری از صدمات مربوط به ارتفاع، باید سازگاری در افراد ایجاد کرد و برای این منظور باید عملیات صعود را به صورت مرحله ای در نظر گرفت. به این ترتیب که افراد باید در حین صعود به ارتفاع بالا چندین توقف داشته باشند تا تطابق و سازگاری بیشتری را نسبت به ارتفاع کسب کنند.