مروری بر متالوتیونین به عنوان بیومارکر فلزات سنگین در آبزیان
محل انتشار: دومین همایش ملی علوم و فناوری های نوین در آبزیان
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 463
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SNTAO02_044
تاریخ نمایه سازی: 10 آذر 1400
چکیده مقاله:
فلزات سنگین از جمله آلاینده های پایدار و بادوام محیط زیست به شمار می روند، چرا که مانند سایر آلاینده-های آلی از طریق واکنشهی شیمیایی یا فرایندهای زیستی در طبیعت تجزیه نمی شوند. برخی این فلزات درمقادیر کم به طور طبیعی برای بدن و محیط، لازم و ضروری می باشند ولی در غلظت های بالاتر، که توسطفعالیت های انسانی به محیط وارد می گردد می تواند خطرات زیست محیطی فراوانی را به بار آورند. در سالهایاخیر پایش کمی اکوسیستم های آبی از سنجش مقدار آلاینده در آب، رسوب و بافت ماهی به سنجش هایکیفی اثرات آلاینده ها بر آبزیان و بررسی وضعیت سلامت آبزیان و نهایتا اکوسیستم های آبی سوق پیدا کردهاست. استفاده از انواع مختلفی از بیومارکرها جهت تشخیص تاثیرات منفی آلاینده ها بر موجودات آبزیامروزه کاربرد وسیعی پیدا کرده است. متالوتیونین ها از جمله بیواندیکتورهای مهم در تعیین خسارت ناشی ازفلزات سنگین در آبزیان هستند. متالوتیونین پروتئینی با وزن مولکولی کم در حدود ۶ تا ۸ هزار دالتون،سرشار از اسید آمینه سیستئین (۲۰-۳۰ درصد)، غیر آنزیمی و متصل شونده به فلزات سنگین است. این پروتئین در پاسخ به آلودگی فلزات سنگین مانند جیوه، کادمیوم، مس و روی در بدن مهره داران و بی مهرگان سنتز میشود. این پروتئین به دلیل ظرفیت بالای ترکیب، با اتمهای فلزی متصل شده و تشکیلخوشه های تیولات داده و به عنوان مقصد نهایی برخی یون های فلزی شناخته می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نسرین حسن زاده
استادیار، دکترای آلودگی محیط زیست، گروه محیط زیست، دانشکده محیط زیست و منابع طبیعی دانشگاه ملایر