بررسی اصلی ترین چالش های میان دامت و مک داول در باب نظریه معنا و توصیف مناسب رفتار زبانی
محل انتشار: دوفصلنامه هستی و شناخت، دوره: 0، شماره: 17
سال انتشار: 1388
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 97
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HASPH-0-17_007
تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1400
چکیده مقاله:
مک داول[۱] معتقد است که گویندگان با اظهار التفاتی جملات زبان خود، به بیان اندیشه می پردازند. به عبارتی، رفتار زبانی گویندگان را باید انجام افعالی گفتاری در نظر گرفت که دارای محتوای مشخص (اندیشه ها) و نوع مشخص (همچون بیان اندیشه، درخواست، پرسش و غیره) هستند. مک داول با طرفداری از مفهوم اعتدال معتقد است که نظریه پرداز معنا، باید شخصی در نظر گرفته شود که دارای فهمی پیشینی از یک زبان، همچون فرا زبان است. اما به نظر دامت[۲]، نظریه معنا نباید فهم بخشی از زبان را پیش فرض بگیرد. در نگاه او، این نظریه باید تمام مفاهیم اولیه زبان را تبیین کند و توضیح دهد که دارا بودن این مفاهیم به وسیله گویندگان به چه معنا است. مک داول نیز با نقد این رهیافت تاکید می کند که دامت به دام رفتارگرایی محض خواهد افتاد و مجبور خواهد بود معنا را در عباراتی تحویلی و رفتاری تبیین کند، که چنین کاری، مخالف با این شهود بنیادین ما است که معنا عقلانی و هنجارین است. به این ترتیب، مک داول، اساسا ارائه نظریه ای غیرمعتدل را ناممکن می داند. در این نوشته، علاوه بر طرح دیدگاه های دامت و مک داول در باب کارکرد یک نظریه معنا، استدلال مک داول را علیه نظریه غیرمعتدل معنا، بررسی و ارزیابی خواهیم کرد. [۱]. John McDowell [۲]. Michael Dummett
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی حسین خانی
کارشناس ارشد فلسفه و منطق دانشگاه علامه طباطبائی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :