مساله‌ی «مشروعیت» در اندیشه و کارنامه‌ی اسلام‌گرایانِ پیرو ولایت فقیه در افغانستان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اسلام سیاسی ولایت ­فقیهی (خط ­امامی) در افغانستان است. به‌این‌ترتیب به تشریح این فرضیه خواهیم پرداخت که در افغانستان، اسلام­گرایانِ پیرو نظریه‌ی ولایت فقیه در سه دهه‌ی پایانی قرن بیستم، هرچند در مشروعیت­زدایی از مخالفان توفیقاتی داشتند، اما در امر مشروعیت‌سازی نهایتا ناکام ماندند. یافته­های پژوهش که در چارچوب روش تحلیل «تاریخ فکری» هیوز انجام می‌شود، نشان می­دهد که اسلام‌گرایان ولایت ­فقیهی در افغانستان، در زمینه­های تاریخی، اعتقادی، سیاسی و بیرونی معطوف به مساله‌ی مشروعیت قد علم کردند و در حوزه‌ی مشروعیت­زدایی و مشروعیت‌سازی روندهای خاصی را پیمودند. آنان در رشد آگاهی فکری شیعیان و افزایش نقش سیاسی ایشان، تاثیرات مهمی برجای گذاشتند و در رابطه با «صدور انقلاب» و معرفی «ولایت فقیه» در افغانستان گام­های مهمی برداشتند. درعین‌حال، در برخی موارد به‌دلیل بی­تجربگی و خودمحوری، در محاق جنگ­های درون­فرقه­ای قرار گرفتند و در خلق مشروعیتی پایدار ناکام ماندند.