فارسی عمومی و کارآمدی آموزشیِ متون زبان فارسی

فارسی عمومی یکی از دروس مهم دانشگاهی در ایران است که در همه رشته های تحصیلی نیز تدریس می شود. این درس علاوه بر پاسخگویی به نیازهای فرهنگی و هویتی می تواند به درست نویسی و آشنایی دانشجویان با توانایی های زبان فارسی نیز کمک کند. آموزش این درس در سال های اخیر روش ها و شیوه های گوناگونی به خود دیده و در نامه های مختلفی برای آن تدوین شده است. با این حال، ناکارآمدی کلی شیوه های و درس نامه ها مدرسان را بر آن داشته است که هر ساله درس نامه هایی در قالب کتاب یا جزوه برای آن تدوین کنند و در پی روش نوینی برای تدریس این درس باشند. از همین روی، ضرورت تدوین شیوه نامه ای همگانی که علاوه بر تدریس فارسی عمومی بتواند در رشته تحصیلی دانشجویان نیز کارآمد باشد، ضروری به نظر می رسد. بر همین اساس، ما در این مقاله می کوشیم، پس از ذکر ضرورت و اهمیت تدریس فارسی عمومی و آسیب شناسی کلی درس نامه های آن، با تکیه بر تنوع موضوعی متون زبان فارسی شیوه ای نوین برای این درس پیشنهاد کنیم که بر پایه آن دانشجویان هر رشته دانشگاهی در درس فارسی عمومی متون مرتبط با رشته خود را در دو بخش کهن و معاصر بخوانند و به این شکل هم در رسیدن به اهداف تدوینگران درس فارسی عمومی موفق باشند، هم بتوانند، با خواندن متونی مرتبط با رشته تحصیلی خود، با بخشی از تاریخ رشته شان در زبان فارسی نیز آشنا شوند.