قانون مداری و حاکمیت قانون
قانون مداری و حاکمیت قانون ، چرا جوامع جهان سوم از قانونی رفتار کردن فراری هستند ؟
متاسفانه فقر فرهنگی در کشور های جهان سوم رو به افزایش است و به سرعت پیش می رود ، تا جایی که ملاحظه می شود کنش گران اجتماعی جهان سومی تنها حرف فرهنگی رفتار کردن را بر زبان جاری می کنند ، اما در عمل به قول گفتنی ((دو صد گفته چو نیم کردار نیست)) هیچ گاه تن به انجام اعمال انسان دوستانه نمی دهند ، برای مثال هر لحظه در خیابان و کوچه و چهار راه افرادی را می بینیم که سیگار به دست به افتخارات غرب اشاره می کنند که چه خوب است که ما هم غنای فرهنگی فرهنگ مان را از آنان گرفتیم و مبادله فرهنگی شایسته ای انجام شده و عناصر فرهنگ غرب ما را در مدار مدرنیته قرار داده و از این دست صحبت ها ، اما تمام این سخنان از یادشان می رود و ته سیگار خود را جلوی پای شان می اندازند یا پرت می کنند و وارد بساط کسب و کار دست فروشان می شود و محیط کار آنان را آلوده می کنند و یا پوست موز را در محیط رها می کنند و پای عابری روی آن می رود و صدمه می بیند یا فی المثل در هنگام عبور از خیابان به حیوان زبان بسته آسیبی می زنند و خنده زنان رد می شوند .
گر چه هیچ قانونی نه تنها در ایران و اکثر کشور های دیگر وجود ندارد که زباله اندازی و حیوان آزاری را ممنوع نموده و برای آن مجازات تعزیری در نظر بگیرند که بستگی به سطح شعور و انسانیت کنش گران هر جامعه ای دارد که فرایند اجتماعی شدن خود را به درستی طی کنند و از ضدیت فرهنگی پرهیز کنند .
قانونی رفتار کردن برای افراد جامعه نیاز به مجازات های سنگین و خشونت آمیز ندارد و می توان با آموزش به هنگام افراد را در جهت انسانی رفتار کردن و قانون مداری تشویق کرد و الزام اجتماعی را دقیق برای شان تعریف کرد که لزوما قانونی بودن به معنای دقیق کلمه ، اجرای صحیح قانون نزد مجریان قانون جهت جلوگیری از تحمیل مجازات نیست ، بلکه قانونی عمل کردن باید در همه جا نمود رفتاری داشته باشد حتی اگر به چشم سایر کنش گران اجتماعی نیاید . آن که دیر وقت پشت چراغ قرمز می ایستد و به تابلوی ایست بر سر تقاطع های شهر ها احترام می گذارد ، نه تنها برای خود احترام قائل است بلکه برای هم شهری هایش بیشتر از خودش احترام می بیند که این عمل را انجام دهد. آنچه که به گفتار انسان های هنجارشکن و خودباخته ، جهان غرب آن را بهتر از ما شناخته و اجرا می کند و در عمل از همه سرعت می گیرد تا همیشه ساختار جهان اول _ جهان سوم یا به عبارت بهتر توسعه یافته _ عقب مانده حفظ شود ؛ کاری که در تاریخ چرچیل ، نخست وزیر انگلستان آن را به نحو احسن انجام داد و بوسه ای سخت بر گوساله هندیان زد و بعد که از وی پرسیده شد چرا این عمل را انجام دادی گفت این کار لااقل آنان را از لحاظ سیاسی و اجتماعی ۲۰۰ سال به عقب راند گر چه فقط ظاهرا احترام به ادیان را با زیرکی به آنان نشان دادم .