ارزیابی ژرم پلاسم گلرنگ در شرایط تنش شوری مزرعه

گلرنگ از دیرباز به عنوان گیاهی مقاوم در برابر شرایط تنش شوری شناخته شده است. با توجه به اینکه ایران یکی از غنی ترین مناطق جهان از لحاظ ذخایر ژنتیکی گلرنگ به حساب می آید، با ارزیابی تودههای بومی امکان شناسایی ارقام گلرنگ متحمل به شوری که بتوانند بطور کارآمدی در جهت اصلاح و افزایش عملکرد و روغن در مناطق شور کشور به کار گرفته شوند، وجود خواهد داشت. به منظور مقایسه ژنوتیپهای مختلف گلرنگ، 64 رقم گلرنگ به صورت طرح لاتیس ساده 8*8 در مزرعه تحقیقاتی آب و خاک، واقع در شهرستان هرند، منطقه رودشت اصفهان در شرایط آب و خاک شور کشت گردیدند. صفات مربوط به عملکرد و اجزای آن شامل وزن هزاردانه، تعداد شاخه فرعی در بوته، تعداد غوزه در بوته و عملکرد دانه در بوته اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که ژنوتیپهای خارجی 44 و 46 از نظر عملکرد و تعداد غوزه در بوته بیشترین میزان و ژنوتیپهای اصفهان 4 وخارجی 38 نیز به ترتیب کمترین میزان عملکرد و تعداد غوزه در بوته را داشتند. ژنوتیپ محلی مرند، با وزن هزاردانه 55/22 گرم و ژنوتیپ خارجی 34 با وزن هزاردانه 27/20 گرم به ترتیب بیشترین و کمترین وزن هزاردانه را داشتند. همبستگی معنیداری بین تعداد غوزه در بوته و عملکرد وجود دارد که با نتایج مربوط به آزمایش در شرایط عدم تنش نیز هماهنگی نشان میدهد.