بررسی رفتار پیرشدگی مخلوط آسفالت و ارزیابی مدلهای شبیه سازی آن

پیرشدگی مخلوط آسفالت به تغییر خصوصیات قیر با گذشت زمان گفته می شود. پیری قیر به خودی خود یک نوع خرابی محسوبنمی شود. اما این فرایند روسازی را در معرض خرابی های نظیر ترک خوردگی، برهنگی، لکه لکه شدن و... قرار میدهد. در اثر پیری،قیر و به تبع آن مخلوط آسفالت سختتر و شکننده تر شده و خاصیت چسبندگی و انعطاف پذیری خود را که بارزترین خصوصیتروسازی های انعطاف پذیر است تا حد زیادی از دست می دهد. در این پژوهش این فرایند مخرب تشریح شده و مکانیسم های شکلگیری آن بیان خواهد شد. مطالعات نشان میدهد فرایند پیرشدگی مخلوط آسفالت در تمام مراحل اختلاط، بارگیری و انتقال، اجراو بهره بردای روسازی آسفالتی جریان داشته و کیفیت و عملکرد روسازی را در معرض آسیب قرار می دهد. به پیرشدگی مخلوطآسفالت در زمان ساخت تا اجرا، پیری اولیه یا کوتاه مدت و به پیرشدگی مخلوط آسفالت در زمان بهره بردای پیرشدگی ثانویه یاطولانی مدت گفته می شود. مکانسیم های متعددی در شکل گیری این فرایند دخیل هستند که اکسیداسیون و سخت شدگیفیزیکی مهمترین پارامترها در ایجاد پیرشدگی روسازی ها آسفالتی هستند. غالب مدل های پیش بینی این فرایند مبتنی بر آزمایش-های پیرشدگی کوتاه مدت هستند که پارامترهای محیطی و خصوصیات مصالح مخلوط را اساس کار خود قرار می دهند.