تعیین آستانه تحمل به شوری باکتری های حلکننده فسفات جداسازی شده از مزارع برنج استان مازندران

فسفر بعد از نیتروژن به عنوان دومین عنصر پرمصرف در گیاهان محسوب می شود. این عنصر بعد از مصرف ممکن است به سرعت در خاک تثبیت و یا تبدیل به شکل های نامحلول و غیرقابل استفاده برای گیاه شود. به هر حال، برخی از میکروارگانیسم ها (از جمله باکتری ها) میتوانند شکل های نامحلول فسفر را به شکل های محلول تبدیل کرده و باعث افزایش جذب این عنصر توسط گیاه گردند. بنابراین، هدف این مطالعه جداسازی و ارزیابی و تعیین آستانه تحمل به شوری (NaCl درصد) باکتری های حل کننده فسفات جداسازی شده از منطقه ریزوسفر ریشه برنج استان مازندارن بود. در این آزمایش از بین 53 ایزوله حل کننده فسفات جداسازی شده، تنها دو ایزوله با نام های M100 و M183 دارای بالاترین کارایی حل کنندگی فسفات بودند. همچنین، در این مطالعه برای توصیف رابطه بین مقدار رشد باکتری و درصد نمک حاصل از NaCl و تعیین آستانه تحمل به شوری، از یک معادله لجستیک استفاده شد (با ضریب تبیین 0/99 <) نتایج نشان داد که بین ایزوله ها از نظر آستانه تحمل به شوری در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی داری وجود داشت و مقدار آستانه تحمل به شوری ایزوله های M100 و M183 به تریتب 6/30 و 8/23 درصد NaCl برآورد گردید. بنابراین، این ایزوله ها به دلیل داشتن قدرت حلکنندگی فسفات بالا و دامنه تحمل به شوری نسبتاً بالا می توانند به عنوان گزینه های خوبی جهت تولید کودهای زیستی در آینده باشند.