شناسایی و اولویت بندی شاخص های استعدادیابی بوکس از دیدگاه مربیان استان اصفهان

مقدمه و هدف: بوکس یک ورزش رزمی به دو شکل حرفه ای و آماتور است که شرکت کنندگان را ملزم می کند تا به سر و قسمت بالایی بدن ضربه بزنند. عوامل اساسی متعددی مرتبط با عملکرد بالا در بوکس وجود دارند، لذا هدف از انجام پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بنی شاخص های استعدادیابی بوکس از دیدگاه مربیان استان اصفهان بود. روش شناسی پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کاربردی بوده که از دو روش کیفی و کمی استفاده شد. روش نمونه گیری در بخش کیفی، غیر تصادفی از نوع هدفمند و در دسترس بود. ابزار گردآوری داده ها در این بخش پرسشنامه استاندارد عرب عامری همکاران ۱۳۹۰ بود. جامعه آماری در این بخش ۷ نفر از مسئولان اصفهانی در کمیته های فدراسیون، مربیان تیم های منتخب و از قهرمانان رشته بوکس بودند که با مصاحبه در هر بخش پرسشنامه، گویه های مربوط به هریک از ابعاد مورد نظر حفظ یا تعدیل شدند. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به صورت a=۰/۸۱ بدست آمد. در مرحله کمی، پژوهش توصیفی - تحلیلی بود. در این بخش، مسئولان هیات، ملی پوشان و کارشناسان بوکس، مربیان دارای مدرک مربیگری درجه یک (جمعا= ۲۵) همگی از استان اصفهان به رتبه بندی شاخص های موردنظر پرداخته شد. تجزیه و تحلیل های آماری با روش ANOVA بااستفاده از نرم افزار اس پی . اس. اس نسخه ۲۱ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد از دیدگان مصاحبه شوندگان ویژگی های فیزیولوژیک مهم ترین شاخص استعدادیابی بود، اما این تفاوت معنی دار نبود P=۰/۰۶