کارآمدی استفاده از آموزش راهبردهای خود-نظم ده بر پیشرفت درسی و انگیزش در دانشجویان
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 28
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_EDJ-15-1_003
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
چکیدهمقدمه: به باور متخصصان برنامهریزی آموزشی، یادگیری کارآمد ناشی از تعامل چندین عامل از جمله راهبردهای خود-نظم ده و راهبردهای انگیزشی است و نقش تعیینکننده در پیشرفت تحصیلی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین کارآمدی استفاده از راهبردهای خود-نظم ده بر پیشرفت درسی و انگیزش دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رشته روانشناسی در دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ انجام شد.روش کار: در این مطالعه آزمایشی، از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. از جامعه آماری دانشجویان روانشناسی، تعداد ۳۴ نفر به شیوه در دسترس از دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی تهران، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش، در ۱۰ جلسه، (هفته ای ۱ جلسه؛ هر جلسه ۸۰ دقیقه)، مداخله راهبردهای خود-نظم ده را دریافت کردند ولی گروه کنترل فقط در برنامه متداول کلاس شرکت داشتند. تمامی دانشجویان به آزمون محققساخته پیشرفت درسی و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری، پاسخ دادند. تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری، در نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام شد.یافتهها: یافتهها نشان داد که پیشرفت درسی و انگیزش گروه آزمایش پس از شرکت در جلسات مداخله راهبردهای خود-نظمده در مقایسه با گروه کنترل، بهبود یافته است و ۸۵% و ۷۴% از تغییرات بهترتیب، پیشرفت درسی و انگیزش دانشجویان از طریق دریافت برنامه راهبردهای خود- نظمده قابل تبیین است.نتیجهگیری: با توجه به کارآمدی راهبردهای خود-نظمده بر پیشرفت درسی و انگیزش، میتوان نتیجه گرفت طراحی و اجرای برنامههای مشابه آموزشی میتواند به ارتقاء پیشرفت و انگیزش دانشجویان منجر شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه پورمحمدرضا تجریشی
عضو هیات علمی، گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
محمد عاشوری
عضو هیات علمی گروه روان شناسی و آموزش افراد با نیازهای خاص، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
سیده سمیه جلیل آبکنار
گروه روان شناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روان شناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :