ارزیابی کشاورزی پایدار و اثرات آن در حفاظت از منابع آب و خاک (مطالعه موردی: بخش حمیل شهرستان اسلام آباد غرب)

نتایج بدست آمده نشان می دهد که ۶ عامل، ۶۹ درصد واریانس شاخص های کشاورزی پایدار را تبیین می کند و مهمترین متغیرها آن اطلاع رسانی کافی در زمینه منابع طبیعی، احساس مسئولیت برای حفظ منابع طبیعی روستا، فعالیت تشکل های مردمی ، باروری مناسب خاک، میزان کمیت و کیفیت آب شرب، میزان کاهش منابع آبی روستا با مقدار ویژه ۵۰۴/۴ و درصد تبیین واریانس ۰۸۵/۱۶ نخسین و مهمترین عامل برای ارزیابی کشاورزی پایدار است. در زمینه شاخص های حفاظت از منابع آب و خاک متغیرهای رضایت از وضعیت شغلی ، درآمدهای جانبی، جایگزینی منابع دیگر در صورت وقوع خشکسالی، ، وضعیت مالی مطلوب کمک اقتصادی به بهره برداران مرتع در شرایط بحرانی، رضایت از عملکرد مدیران محلی مهمترین عامل با مقدار ویژه ۵۴۷/۸ و تبیین واریانس ۵۸۰/۲۸، می باشد. براساس نتایج رگرسیون بین شاخص های توسعه پایدار و حفاظت از منابع ارتباط معناداری وجود دارد و بعد اقتصادی با ضریب بتای ۷۹۸ بیشترین تاثیر را دارد. همچنین میزان همبستگی عامل های مورد بررسی با حفاظت از منابع مثبت بدست آمد. تحلیل خوشه ای وT مستقل نشان داد که اغلب روستاها در شرایط نامناسب قرار دارند.