نقش رهبری دانش محور در عملکرد نوآورانه بخش دولتی

امروزه موفقیت سازمان ها بیش از هر زمان دیگری در گرو کسب مزیت رقابتی به واسطه عملکرد نوآورانه ناشی از دانش محوری است. بر این اساس تحقیق حاضر به بررسی نقش رهبری دانش محور در عملکرد نوآورانه در سازمان های دولتی استان گیلان پرداخته است. این تحقیق از نظر روش توصیفی- پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری تحقیق شامل سازمان های دولتی شهر رشت است که به دلیل در دسترس بودن، بین همه آنها پرسشنامه توزیع گردید. به منظور تحلیل داده های جمع آوری شده نیز از روش مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزئی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده معنادار بودن تاثیر انتقال دانش بر عملکرد نوآورانه (۶۳/۰r =)، بکارگیری دانش بر عملکرد نوآورانه (۲۶/۰r =) و ایجاد دانش بر عملکرد نوآورانه (۲۱/۰r =) است. تاثیر انباشت دانش بر عملکرد نوآورانه نیز هم از طریق انتقال دانش و هم بکارگیری دانش، معنادار است. نهایتا، بر اساس یافته ها، تاثیر رهبری دانش محور بر مستندسازی دانش (۵۸/۰r=)، تاثیر رهبری دانش محور بر بکارگیری دانش (۳۹/۰r=) و تاثیر رهبری دانش محور بر ایجاد دانش (۴۱/۰r=) معنادار است. با این وجود، تاثیر رهبری دانش محور بر انتقال دانش معنادار نیست. بر اساس نتایج حاصل از مسیرهای غیرمستقیم مدل تحقیق، رهبری دانش محور به واسطه متغیرهای ذخیره سازی و انتقال دانش، بیشترین اثر غیرمستقیم را بر عملکرد نوآورانه شرکت ها دارد. بنابراین، با تاکید بر ذخیره سازی دانش از سوی مدیریت سازمان، انتقال دانش و نوآوری بیشترین افزایش را خواهد داشت.