جلوه های زنان در دو داستان «حتی وقتی می خندیم» و «آمده بودی برای خداحافظی»

نوشتن، یکی از ابزارهایی است که زنان در ایران به وسیله آن توانسته اند تجربیات خود از قبیل امورخانوادگی، احساسات، زنانگی، مادری و... را انعکاس دهند. «فریبا وفی» و «میترا صادقی» به عنوان نویسندگان زن از نظریه های نظریه پردازان فمنیست تاثیر پذیرفته اند. مقاله حاضر هدف خود را بر آن گذاشته است تا با استفاده از نظریه فمنیستی «جلوه های زنانه» جنبه های دیگری از تجربه های زنان را که در مجموعه داستان های «حتی وقتی می خندیم» فریبا وفی و «امده بودی برای خداحافظی» میترا صادقی بازنمایی شده اند، بررسی کند. در این رویکرد به تصاویر ارائه شده از زنان و مولفه های مردسالارانه که زنان با آن ها مواجه می شوند، توجه می شود. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی نوشته شده است. ا بتدا خلاصه ای از داستان ها ذکر، آنگاه به نقد داستان ها از دیدگاه مذکور پرداخته می شود. شخصیت های زن مجموعه داستان و واکنش آن ها نسبت به موقعیتی که در آن هستند بررسی می شود. ضمن نقد ا ین مجموعه داستان ها در می یابیم که اثر مذکور مانند دیگر آثار زنان، حاوی دغده های زنانه نویسنده است و تصاویر و تجربیات زنان از منظر اجتماعی و فرهنگی، اقتصادی، آموزشی و ... نشان داده شده است. شخصیت های زن با توجه به تعداد زیادشان، واکنش های متفاوتی نسبت به مولفه های مردسالارانه دارند، بعضی بی تفاوت و منفعل، بعضی تقویت کنند و بعضی علیه این کلیشه ها هستند.