بررسی کنایات فارسی در فیلم سینمایی «یک جیب پرپول»

کنایه. یکی از صنایع صور خیال در ادبیات فارسی است. در این صنعت، سخن به طور غیرمستقیم بیان می شود وفهم آن برای اهل زبان، به جز در موارد خاص، آسان است. درک برخی کنایه ها نیازمند آگاهی از مسائل اجتماعی،اعم از کهن و جدید، و همچنین اطلاعاتی در سایر رشته های تخصصی است. عنصر کنایه علاوه بر گفتگوهایروزمره، در دیوان شاعران، داستان ها و رمان ها به وفور پافت می شود. فیلمنامه نیز به عنوان ژانری پیشرفته وجهش یافته از ادبیات مکتوب، پس از نمایشنامه، وارد عرصه ادبیات نمایشی شده است. فیلمنامه در امتداد ادبیاتمکتوب عمل می کند و همان درون مایه ها و پیام ها را این بار در پرده تئاتر و سینما به نمایش م ی گذارد. از انجاییکه میزان تآثیرگذاری و جذب مخاطب ادبیات نمایشی در سده اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است؛فیلمنامه نیز مانند شعر و داستان. از عنصر کنایه بی بهره نیست. نویسنده در سناریوهای بازیگران، متن را بهزیورهای ادبی گوناگون می آراید که بی شک، کنایه یکی از بارزترین آن هاست. جستار حاضر به بررسی انواع کنایهو بسامد آن در دیالوگ های فیلم سینمایی «یک جیب پرپول» می پردازد. هدف این پژوهش، نشان دادنزیبایی های صنعت کنایه در این فیلم به عنوان یک مطالعه موردی است.