مروری بر نانوذرات پروتئینی و کاربردهای بالینی آنها

پروتئین ها پلیمرهای خطی هستند که از آمینواسیدها تشکیل شده اند و ساختار و عملکردهای مختلفی دارند و میتوان آنها را از نظرحلالیت، ساختار شیمیایی، شکل و تعداد مونومرها طبقه بندی کرد. باتوجه به خصوصیات فیزیکوشیمیایی و تجزیه پذیری پروتئین ها، آنهانقش مهمی در توسعه نانوذرات به عنوان حامل دارو و ترکیبات زیستی دارند. توسعه سیستم های دارورسانی با استفاده از نانوذرات به عنوانحامل برای مولکول های کوچک و بزرگ درمانی، یک حوزه تحقیقاتی درحال رشد است. مزایای استفاده از پروتئین ها برای آماده سازینانوذرات جهت کاربردهای دارورسانی و تصویربرداری عبارتنداز: فراوانی آنها در منابع طبیعی، زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری وفرآیند سنتز آسان. برخلاف نانوذرات فلزی، نانوذرات پروتئینی فاقد محدودیت هایی همچون سمیت بالقوه، اندازه بزرگ، تجمع یا پاکسازیسریع از بدن هستند. علاوه بر این، میتوان سطح نانوذرات پروتئینی را با لیگاندهای پروتئین، کربوهیدرات و... اصلاح نمود لذا استفاده ازنانوذرات پروتئینی برای چنین کاربردهایی میتواند جایگزین بهتری برای بهبود خواص فارماکوکینتیک و فارماکودینامیک انواع مختلفمولکول های دارو باشد.