بررسی رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و انگیزه پیشرفت با سازگاری در دانش آموزان متوسطه دوره دوم منطقه ۳ شهر تهرا ن

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیم ی و انگیزه پیشرفت با سازگاری در دانش آموزانمتوسطه دوره دوم منطقه سه شهر تهران است. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری تحقیق، شامل۲۸۳ نفر از دانشآموزان متوسطه دوره دوم منطقه سه شهر تهران است که در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ مشغول بهتحصیل اند و به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های راهبردهای یادگیری خودتنظیمی،انگیزه پیشرفت و سازگاری را به صورت الکترونیکی تکمیل نمودند. برای تحلیل فرضیات از ضرایب همبستگی پیرسون،استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان داد که بین متغیر باورهای انگیزشی و یادگیری خودتنظیمی با انگیزهپیشرفت رابطه مثبت و معناداری برقرار است. همچنین بین باورهای انگیزشی با سازگاری عاطفی و و سازگاری اجتماعیارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. از طرفی رابطه بین یادگیری خودتنظیمی با سازگاری آموزشی منفی و معناداراست که بیانگر این است که با افزایش یادگیری خودتنظیمی، سازگاری آموزشی مطلوبتر شده است. همچنین بینمتغیر انگیزه پیشرفت با تمامی مولفه های سازگاری و رابطه منفی و معنادار وجود دارد. معادله رگرسیون نیز نشانمیدهد که باورهای انگیزشی بر سازگاری تاثیر مثبت و معنادار و انگیزه پیشرفت تاثیر منفی و معنادار دارد. بر مبنایاین نتایج پیشنهاد میشود شرایطی را فراهم گردد که میزان تجربه ی استفاده دانش آموزان از راهبردهای یادگیریخودتنظیمی و انگیزه پیشرفت را بهبود یابد تا متعاقبا شاهد افزایش سطح بالای سازگاری تحصیلی باشیم.