تببین جایگاه دانش اندوزی از دیدگاه اخلاقی در دانشجویان و فراگیران

هدف از این پژوهش تببین جایگاه دانش اندوزی از دیدگاه اخلاقی در دانشجویان و فراگیران است. روش گردآوریاطلاعات کتابخانه ای و به صورت توصیفی تحلیلی است. در این راستا فراگیری دانش و علم مطلوبیت ذاتی ندارد. به صرف عالمشدن سعادت حقیقی انسان تامین نمیشود. در طول تاریخ، عالمان و اندیشمندانی بودهاند که علم خود را در جهت توسعه فساد وتامین خواسته های شیطانی خود و دیگران به کار گرفته اند. بر همین اساس اسلام در کنار دعوت به علم آموزی، شرایط، آداب واخلاقیات ناظر به این عرصه را نیز بیان کرده است که درباره آن در کتابهای مربوط به تعلیم و تربیت و اخلاق دانش اندوزی بحثشده است. دانشجو و فراگیر در نتیجه توانایی های علمی که دارا هستند در کنار اخلاق از نوعی خشوع، خضوع و تواضع در برابرخداوند و دیگر افراد انسانی برخوردار خواهند شد؛ چرا که ویژگیهای مذکور را پلی برای رسیدن به دانایی و کسب فیض می پندارند واز هرگونه گردنفرازی و غرور دوری مینمایند، زیرا لازمه رسیدن به پله های ترقی در زمین، علم و خدمت به بشریت، تواضع وفروتنی است. خشوع، خضوع و تواضع چنین دانش اندوزی به همنشینان و افراد جامعه رواج پیدا کرده و موجبات تعالی و سعادتاخلاقی خود و جامعه را فراهم میسازد. در نهایت اینکه رعایت اخلاقیات کنار دانش اندوزی این تاثیر را خواهد داشت که دانشجو وعالم با رسیدن به جایگاه واقعی خود ادامه دهنده راه انبیای الهی باشند و از ارزشهای دینی دفاع کنند و از نظر علمی، اخلاقی وعملی، واجد ویژگیهایی باشند که اسلام آن را برای دانشجویان ضروری می داند.