اثر بخشی درمان توانمند سازی مبتنی بر شفقت متمرکز به خود بر رضایت زناشویی و افسردگی در زنان متاهل

افسردگی از رایج ترین مسائل بهداشت روان است و یک پنجم افراد، افسردگی را در برخی مرحله های زندگی شان تجربه می کنند. افسردگی حالتی است که بر خلق تاثیر گذاشته و فعالیت را کاهش می دهد و قادر است بر تفکر، احساس، رفتار و جمس تاثیر بگذارد. بررسی ت اثیر درمان توانمندسازی مبتنی بر شفقت متمرکز به خود بر کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی در زنان متاهل مراجعه کننده به کلینیک های روانشناختی در استان ساری در ماه های شهریور ماه تا آذرماه ۱۴۰۱ به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. سپس، فرم کوتاه پر سشنامه افسردگی بک و فرم کوتاه پر سشنامه رضایت زناشویی به افراد داده شد. علاوه بر این دو ابزار بالینی، با مصاحبه تشخیصی و بالینی، بر اساس DSM-V-TR نارضایتی زناشویی و افسردگی آنها ارزیابی شد. در مرحله بعد بر اساس نقطه برش دو ابزار و مصاحبه بالینی ۲۸ نفر به صورت تصادفی ساده در دو گروه ازمایش و کنترل جای گرفتند. گروه ازمایش در ۷ جلسه تحت درمان توانمند سازی مبتنی بر شفقت متمرکز به خود قرار گرفتند. در پایان مداخله درمانی هر دو گروه با استفاده از همان ابزار مجددا ارزیابی شدند (پس آزمون) و پس از یک ماه باز هم همین ابزارها به کار گرفته شد (پی گیری). طبق نتایج بدست امده از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA)، نسبت تفاضل پیش آزمون و پس آزمون در میزان افسردگی مربوط به گروه های آزمایش و کنترل برابر بود با (F=۸۰/۶۳)، نسبت F بدست آمده در بین دو گروه مربوط به پس آزمون و پی گیری در میزان افسردگی برابر با (F=۲/۱۲) و نتایج تحلیل واربانس مربوط به تفاضل پیش آزمون و پس آزمون در میزان رضایت زناشویی گروه های آزمایش و کنترل (F=۱۰۹/۴۴) و نیز تحلیل واریانس مربوط به تفا ضل پس آزمون و پیگیری در میزان ر ضایت زنا شویی گروه هایآزمایش و کنترل برابر با (F=۰/۹۶۰) بود. این نوع درمان منجر به کاهش افسردگی و یایداری اثر درمان در زمان شد. همچنین، منجر به افزایش ر ضایت زناشویی در گروه آزمایش نسبت به کنترل (پس آزمون) شده اما در خصوص ر ضایت زناشویی در گروه ازمایش در مرحله پس آزمون نسبت به مرحله پی گیری تفاوتی بد ست نیامد، که آن را می توان به محدود بودن این پژوهش به نمونه های زن نسبت داد. زیرا مولفه رضایت زناشویی متغیری چند بعدی است که در ثبات و تغییر آن، همسر فرد نیز تاثیر دارد.