آسیب شناسی تقنینی و اجرایی در حوزه آسیب های اجتماعی

آسیب های اجتماعی هرگونه رفتار فردی یا جمعی است که در چارچوب اصول اخلاقی و قواعد عمل جمعی رسمی و غیررسمی جامعه نمی گنجد و منع قانونی یا قبح اخلاقی و اجتماعی را در پی دارد. کاهش و مدیریت آسیب های اجتماعی در وهله اول، نیازمند تدوین و تصویب قوانین و سیاست های مناسب و متناسب با بافت فرهنگی، اجتماعی و جغرافیایی هر منطقه است. بدون شک تصویب قوانین و مقررات، مستلزم شناخت وضعیت موجود و فرهنگ و هنجارهای جامعه از یک سو، و ترسیم شرایط مطلوب در مدیریت و کاهش آسیب هاست. در ساختار تقنینی و اجرایی ایران علی رغم تصویب قوانین مختلف و واگذاری وظایف گوناگون به دستگاه های متولی امر، آن گونه که باید در این زمینه موفقیت چشمگیری حاصل نشده و حتی در مواردی دچار ایستایی شده ایم. فقدان طرح و راهبرد مشخص اشکالاتی در عرصه تقنین پدیدار ساخته و مشکلات اجرایی متعددی ازجمله اقدامات موازی دستگاه های مسئول ایجاد نموده است. در این مقاله با استفاده از روش میدانی و کتابخانه ای اقدامات تقنینی و اجرایی دستگاه های متولی آسیب های اجتماعی در عرصه ساختاری و شکلی مورد رصد و تحلیل قرار گرفته است.