ارتباط انطباق پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران بخش های مراقبت ویژه
محل انتشار: نشریه پرستاری ایران، دوره: 37، شماره: 145
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 21
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJNIU-37-145_001
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: جابه جایی کارکنان یک پدیده رایج است که امروزه بسیاری از سازمان ها با آن مواجه هستند. سازمان ها، سرمایه گذاری بسیار زیادی در استخدام و رشد کارمندان انجام می دهند؛ بنابراین هر شرکت سعی می کند از ترک شغل کارمند جلوگیری کند. یکی از دلایل ترک شغل پرستاران می تواند به دلیل عدم انطباق پذیری شغلی باشد. انطباق پذیری به عنوان منابع و توانایی هایی به شمار می روند که به افراد این امکان را می دهند که رفتارهای خود را با محدودیت های موقعیتی و محیطی خاص منطبق کنند؛ لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط انطباق پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد.
روش بررسی: این یک مطالعه مقطعی که در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ انجام شد. محیط پژوهش بخشهای ویژه در هفت مرکز آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده و جامعه این پژوهش پرستاران شاغل (دارای حداقل ۶ ماه سابقه کار مستمر) در این بخشها بودند که به صورت تصادفی طبقه ای ۲۲۰ نفر از آنها در شیفت های مختلف انتخاب شدند. دادهها توسط محقق با استفاده از پرسش نامه های الکترونیک جمعیت شناختی، انطباق پذیری شغلی ( در چهار بعد شامل دغدغه، کنجکاوی، کنترل، اعتماد) و تمایل به ماندگاری (شامل سه بعد سازگاری، قربانی کردن، ارتباط) ، جمعآوری شد. برای توصیف مشخصات نمونه ها از شاخص های توصیفی (توزیع فراوانی مطلق، نسبی و میانگین) و برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد.
یافته ها: در بخش توصیفی میانگین و انحراف متغیرهای انطباق پذیری شغلی (۰/۹۸±۲/۹۸) و تمایل به ماندگاری (۱±۳/۰۲) آورده شد. بیشترین میانگین خرده مقیاس انطباق پذیری مربوط به دغدغه شغلی(۱/۱۴±۳/۰۵) و کمترین مربوط به کنجکاوی شغلی (۹۲/۰۹±۲/۱) بود. در تمایل به ماندگاری هم بیشترین میانگین مربوط به قربانی کردن (۱/۰۹±۳/۰۶) و کمترین میانگین مربوط به سازگاری (۱/۱±۲/۹۸) بود. بین انطباق پذیری شغلی با تمایل به ماندگاری شغلی رابطه مثبت و معناداری (۰/۴۳r=) در سطح خطای کمتر از ۰/۰۵ وجود دارد. انطباق پذیری شغلی به عنوان یک متغیر کل قادر به تبیین ۱۸% از تغییرات تمایل به ماندگاری شغلی است. نتایج نشان داد ابعاد انطباق پذیری شغلی قادر به پیش بینی ۱۶% از تغییرات متغیر وابسته تمایل به ماندگاری شغلی می باشد. نتایج همچنین نشان داد که که انطباق پذیری و تمایل به ماندگاری شغلی در پرستاران در سطح متوسط قرار دارد. انطباق پذیری در چند بعد مانند دغدغه و کنکاوی، با برخی از ویژگیهای فردی (جنسیت و تحصیلات) ارتباط معنی داری داشت. همچنین بین تمایل به ماندگاری شغلی و ابعاد آن با متغیر جمعیت شناختی ارتباط معنی داری وجود داشت.
.نتیجه گیری: از نتایج این پژوهش می توان استنباط کرد که انطباق پذیری شغلی به ویژه در دغدغه شغلی با افزایش تمایل به ماندگاری شغلی پرستاران ارتباط دارد. لذا با پرداختن به ابعاد مختلف انطباق پذیری شغلی در پرستاران شاید بتوان به حفظ بیشتر آنها در بیمارستان ها و پیشگیری از ترک شغل کمک نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمانه شیرنسب
Nursing and Midwifery Care Research Center, Faculty of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Science, Tehran, Iran
مرضیه عهادل مهربان
Department of Nursing Management, Nursing and Midwifery Care Research Center, Faculty of Nursing and Midwifery, Iran University of Medical Science, Tehran, Iran
محبوبه رسولی
Department of Epidemiology and Biostatistics, Faculty of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :