مقایسه تغییرپذیری هماهنگی و عملکرد عضلانی اندام تحتانی در ورزشکاران با و بدون سندروم درد کشککی-رانی حین دویدن

هدف: سندروم درد کشککی-رانی (Patellofemoral Pain Syndrome: PFPS) یک آسیب شایع در دوندگان و افراد فعال محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی تفاوت در تغییرپذیری هماهنگی و عملکرد عضلانی اندام تحتانی در ورزشکاران مبتلا به PFPS و ورزشکاران سالم حین دویدن بود. روش بررسی: در این تحقیق ۱۸ ورزشکار مرد دچار PFPS و ۱۸ ورزشکار مرد سالم شرکت کردند. رکوردگیری با کمک ۶ حسگر واحد اندازه گیری لختی ( Inertial Measurement Unit: IMU) که بر روی ران ، ساق و پای دو طرف و همچنین الکترودهای سطحی که بر روی عضلات پهن داخلی، پهن خارجی و سرینی میانی قرار گرفته بودند انجام شد. تغییرپذیری هماهنگی و فعالیت الکتریکی اندام تحتانی هر شرکت کننده حین دویدن با سرعت خودانتخابی به مدت ۲۱ دقیقه روی تردمیل در ابتدای تست حین فاز استقرار و نوسان و در انتهای تست فقط حین فاز استقرار مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t مستقل استفاده شد (۰/۰۵≥p). یافته ها: تغییرپذیری هماهنگی ساجیتال ران-ساجیتال ساق ، ساجیتال ران-عرضی ساق، عرضی ران-عرضی ساق، فرونتال ران-عرضی ساق، ساجیتال ساق-عرضی پا و عرضی ساق- ساجیتال پا در گروه PFPS نسبت به گروه سالم حین فاز استقرار (۰/۰۵≥p) و ساجیتال ساق-عرضی پا حین فاز نوسان (۰/۰۰۱=p) کمتر بود. زمان فعالیت عضلات پهن داخلی و سرینی میانی گروه PFPS نشان داد این عضلات نسبت به گروه سالم دیرتر فعال شدند (p=۰/۰۰۵ و p=۰/۰۰۲) و برای مدت طولانی تری (p=۰/۰۰۷ و  p=۰/۰۰۱) با فعالیت کمتر فعال باقی ماندند (۰/۰۰۱=p). نتیجه گیری: با توجه به پژوهش دریافتیم که ضعف عملکرد عضلات پهن داخلی و سرینی میانی  می تواند یکی از دلایل کاهش تغییرپذیری هماهنگی در اندام تحتانی باشد.