تاثیر هشت هفته برنامه تمرینات اصلاحی سهرمن به صورت حضوری و مجازی بر سندرم متقاطع فوقانی زنان معلم دردوران کرونا
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 30
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPSR-13-1_006
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
هدف: با توجه به شیوع بالای سندرم متقاطع فوقانی (Upper Cross Syndrome) در بین معلمان، لازم است در جهت افزایش بهره وری تمرینات اصلاحی (Corrective Exercises) منتخب همواره ارائه گردند. یکی از شیوه های ارائه تمرینات اصلاحی در شرایط خاص، آموزش مجازی (Virtual Education) است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک دوره تمرینات اصلاحی سهرمن (Sahrmann's) به صورت حضوری و مجازی بر سندرم متقاطع فوقانی زنان معلم بود. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی تصادفی کنترل شده با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. تعداد ۶۰ نفر از معلمین داوطلب که شرایط شرکت در مطالعه را طبق معیارهای ورودی داشتند به صورت تصادفی به سه گروه ۲۰ نفری تمرینات اصلاحی حضوری (با میانگین سنی ۳/۰۷±۴۵/۹۰ )، مجازی(با میانگین سنی ۴/۸۴±۴۳/۳۰) و کنترل (با میانگین سنی ۵/۱۱±۴۲/۷۰) تقسیم شدند. در اندازه گیری درد و ناتوانی گردن از پرسشنامه مقیاس (Neck Pain and Disability Scale; NPDS)، درد و ناتوانی شانه از پرسشنامه شاخص (Shoulder Pain and Disability Index; SPADI)، زاویه سر به جلو، شانه به جلو و شانه نابرابر از روش عکسبرداری و نرم افزار اتوکد (AutoCAD) و زاویه کایفوز از کایفومتر (Kyphometer) استفاده شد. در تحلیل آماری پس از تایید نرمال بودن دادهها، از آزمون پارامتریک واریانس یکطرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی (Bonferroni) و در صورت عدم برقراری شرط نرمال بودن داده ها، از آزمون ناپارامتریک کروسکال- والیس (Kruskal-Wallis) و آزمون یومن-ویتنی (Mann–Whitney U) با تصحیح بونفرونی استفاده شد یافته ها: نتایج پژوهش بین گروه کنترل با دو گروه تمرینی حضوری و مجازی در تمام متغیرهای ارزیابی: زوایای سر به جلو، شانه به جلو طرف راست و طرف چپ، شانه نابرابر طرف راست و طرف چپ، درد و ناتوانی گردن، زاویه کایفوز و درد و ناتوانی شانه تفاوت معناداری را نشان داد (۰/۰۰۱=p). در مقایسه بین دوگروه تمرینی حضوری و مجازی متغیرهای زاویه کایفوز و درد و ناتوانی شانه تفاوت معناداری وجود داشت (۰/۰۰۱=p) اما در بقیه متغیرها تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: تمرینات اصلاحی مجازی با استفاده از راهکارهای مختلف ارائه شده نتیجهای نزدیک به تمرینات حضوری را حاصل کرد. با توجه به اهمیت سلامتی معلمان و اولویت قرار داشتن اهداف توانبخشی در آن ها می توان در موارد اضطراری که مانع از آموزش حضوری میشود استفاده از آموزش مجازی را توصیه کرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ساناز تقی پور
کارشناسی ارشد آسیب های ورزشی و حرکات اصلاحی، گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
بنفشه محمدی
استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
محمد ربیعی
استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران
سجاد باقریان
استادیار گروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران