کارکرد مغز و اسکیزوفرنی

اسکیزوفرنی یک بیماری مهم روان پزشکی است که تقریبا همه کارکردهای شناختی و عاطفی انسان در آن دچار مشکل می شوند و این علاوه بر کارکردهای حسی و رفتاری است. از این رو ساده لوحانه است تصور نمود که مغز در این بیماری هیچ گونه اختلالی نداشته باشد. با این وجود، با همه احتمال بالایی که برای اختلال مناطق گوناگون مغز در این بیماری وجود دارد، هنوز ضایعات و یافته هایی که بتوانند به شکل جامع مورد تایید قرار گیرند و از آنها برای تشخیص قطعی بیماری استفاده شود، به صورت قطعی مورد پذیرش نیستند. افزون بر این، این امر هم مورد بحث جدی است که آیا اسکیزوفرنی یک بیماری با اشکال گوناگون است؛ یا چند بیماری.در سال های اخیر، به ویژه با پیشرفت هایی که در شناخت کارکردهای مغز صورت گرفته، نقش مغز در این بیماری به تدریج روشن تر می شود. در این گفتار به برخی از این تحولات اشاره می شود: نخست این که چند بررسی در بیماران مبتلا به این بیماری نشان داده است که در این بیماران قشر مغز کمی نازک تر است و تفاوت های محسوسی در لوب های پیشانی و تمپورال این بیماران با افراد غیر مبتلا، دیده شده است. در مطالعه ای در سال ۲۰۱۸ تصاویر مغزی ۴۵۰۰ بیمار مبتلا با تصاویر مغزی ۵۰۰۰ فرد غیرمبتلا، مورد مقایسه قرار گرفتند؛ در این بررسی تغییرات مشخصی مشاهده شد که عمدتا در لوب های پیشانی و تمپورال بود که قضاوت، رفتارهای مناسب اجتماعی، شنیداری، حافظه و عواطف را کنترل می کنند. بررسی دیگری در سال ۲۰۱۲ چند بخش مغز را در ایجاد توهم ها موثر دانست که لوب تمپورال و منطقه لیمبیک در آن اهمیت ویژه دارند. به هرحال اکنون دیگر تردیدی در وجود اختلال های مغزی در این بیماری وجود ندارد و امید می رود در آینده ای نه چندان دور تحولات مثبتی را در این زمینه شاهد باشیم.