رابطه سبک های فرزندپروری والدین با همدلی فرزندان

همدلی به عنوان یک توانایی عاطفی است که برای تجربه کردن هیجان های افراد دیگر یا توانایی شناختی برای فهم هیجان های دیگران به کار می رود. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری با همدلی در دانش آموزان بود. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از تمامی دانش آموزان دختر و پسر شهر باغملک که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در مدارس متوسطه دوم این شهر مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه آماری، نمونه ای به حجم ۲۷۰ نفر (۱۳۵ دختر و ۱۳۵ پسر) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از سیاهه سبک های فرزندپروری (Baumrind, ۱۹۷۱) و پرسشنامه همدلی (Eisenberg et al., ۱۹۹۱) استفاده شد. جهت تحلیل داده های پژوهش از همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته های به دست آمده از همبستگی اسپیرمن نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدرانه والدین با همدلی فرزندان ارتباط مثبت و سبک فرزندپروری مستبدانه و سهلگیرانه والدین با همدلی فرزندان همبستگی منفی داشت. هم چنین، نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که سبک های فرزندپروری والدین توانایی پیش بینی ۴۳ درصد همدلی فرزندان را دارد؛ بنابراین، می توان جهت ارتقای مولفه هایی مانند همدلی در فرزندان از آموزش راهبردهای فرزندپروری در والدین استفاده کرد که از طریق نهادهای اجتماعی چون مدرسه ضروری به نظر می رسد.