اثربخشی آموزش مدیریت استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر فرسودگی تحصیلی، خودکارآمدی و خوشبینی دانشآموزان

هدف از تحقیق حاضر تعیین اثربخشی آموزش مدیریت استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر فرسودگی تحصیلی، خودکارآمدی و خوشبینی دانشآموزان بود. این تحقیق ازنظر هدف کاربردی و ازنظر روش، شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری تحقیق شامل دانشآموزان دوره اول متوسطه شهر همدان در نیمسال اول سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ و والدین آن ها بوده است که ازاین بین، ۳۰ دانشآموز (۱۵ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۱۵ نفر به عنوان گروه کنترل) به همراه والدینشان به روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گروه آزمایش آموزش مدیریت استرس مبتنی بر ذهن آگاهی بر اساس بسته آموزشی کاباتزین (۱۹۷۰) در ۸ جلسه ۲ ساعته اجرا شد و در این مدت گروه کنترل هیچگونه آموزشی را دریافت نکردند. ابزارهای گردآوری دادههای موردنیاز تحقیق شامل پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (۱۹۹۷)، پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) و نسخه تجدیدنظر شده آزمون جهت گیری زندگی (LOT-R؛ اسچیر، کارور و بریگس، ۱۹۹۴) بوده است. دادهها با روش کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که آموزش مدیریت استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش سطح فرسودگی تحصیلی و بهبود خودکارآمدی و خوشبینی دانشآموزان تاثیر معناداری (P<۰/۰۱) دارد. از یافتههای تحقیق حاضر می توان این گونه نتیجهگیری نمود که کاهش سطح فرسودگی تحصیلی و بهبود خودکارآمدی و خوشبینی دانشآموزان نیاز به یادگیری مهارتهای مدیریت استرس مبتنی بر ذهن آگاهی در بین والدین دارد.