بکارگیری پلیمر در ازدیاد برداشت از مخازن نفتی با هدف بهبود تحرک پذیری آب تزریقی

کاهش تولید از مخازن نفتی با افزایش طول عمر تولید از مخازن، همواره بیانگر حضور نفت باقیمانده دستنخورده در محیط متخلخل است که بواسطه مکانیسم تولید طبیعی به صورت دست دخورده باقیمانده است . تزریق آب به عنوان یکی از روش های اولیه و مهم ازدیادبرداشت از مخازن مطرح است . به منظور افزایش کارایی تزریق آب، لازم است با افزدون پلیمر، تحرک پذیری آن را کنترل کرد. کاهش تحرک پذیری آب تزریقی ، بواسطه افزایش ویسکوزیته رخ می دهد. در این پژوهش به مکانیسم عمل پلیمر، انواع آن، مقاومت دمایی و شوری آنها، روابط و رفتار آنها در محیط متخلخل پرداخته شده است . در پایان تاریخچه ای از سیلاب زنی پلیمر در دنیا انجام شده است ، ذکر شده است .