حفاظت و استحکام بخشی الواح با ملاط گل مسلح
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 53
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CIOMUS-1-2_006
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1402
چکیده مقاله:
بخش قابل توجهی از الواحی که تاکنون به دست آمده اند، کم و بیش متحمل آسیب های عدیده ای هستند و بسیاری از آنها به تقویت و استحکام بخشی نیاز دارند. شکستگی، ترکیدگی و گسیختگی، شایع ترین ضعفهای الواح هستند. شدت این ضعفها به عوامل ساختاری (ماهیت / کیفیت تولید) و غیر ساختاری (شرایط قبل و پس از کاوش) بستگی دارد. بی توجهی به نوع نیاز حفاظتی الواح گلین، موجب شدت یافتن و تسریع تخریب آنها می شود. الواح به خودی خود ساختار خام و ضعیفی دارند. ممکن است جدا از خام بودن، بعضا به خوبی هم عمل آوری و آماده سازی نشده باشند و همین مسئله، موضوع استحکام بخشی را بغرنج تر می کند؛ حتی شاید در محیطی که قرار گرفته اند، تحت فشار بیشتری واقع شده باشند. این ها همه چالش های بزرگی برای حفاظت هستند. روشهای معمول برای تحکیم و استحکام بخشی الواح گلین (پخت کوره ای / تثبیت پلیمری) هر کدام دارای محاسن و معایبی اند و موافقان و مخالفان خود را دارند. اهمیت و اعتبار فوق العاده الواح از یک سو و نیازهای حفاظتی حساس آنها از دیگر سو ایجاب می کند که جدا از این روش ها، به شیوه های دیگری نیز برای نگهداری و تقویت این قبیل مصنوعات خام اندیشید، بگونه ای که هم سازگاری بیشتری با مبانی و ضوابط حفاظتی داشته باشند و هم ساده تر، کم هزینه تر و کم خطر تر باشند. روش های مرسوم برای تقویت و استحکام بخشی الواح، یا برگشت ناپذیر هستند و یا برگشت پذیری بغرنج و توام با خسارت دارند. این تحقیق با نگاه کاربردی در پی رفع نقص یک موضوع است و می کوشد در قالب استدلال استقرایی (نگاه از جزء به کل) و بر پایه روش تجربی و یافته اندوزی به روش ترکیبی (کتابخانه ای، آزمایشگاهی، میدانی) پاسخگوی سوال اصلی یعنی چگونگی نقش و تاثیر تجارب حفاظتی مصالح گلین برای بهینه سازی فرآیند تحکیم و استحکام بخشی الواح باشد. برای تحکیم و استحکام بخشی الواح گلین (به عنوان متغیر تاثیرپذیر)، استفاده از مواد و عناصر تقویتی و همچنین اصلاح روش نگهداری (به عنوان متغیرهای تاثیرگذار) مد نظر قرار گرفته است. بهره گیری از ملاط گل مسلح به دو روش درز بندی و قاب بندی، ابتکاری برای خلق شرایط حفاظتی آرمانی تر است. این فرضیه مبتنی بر دانشی یک صد ساله و تجاربی است که از گذشتههای دور تا به امروز برای حفاظت و بهینهسازی مصالح گلین با استفاده از مواد افزودنی و استحکام بخش طبیعی و مصنوعی دنبال شده است. نتایج تحقیق، این گمان را باورپذیر نشان داده است.
نویسندگان
افشین ابراهیمی
استادیار مرمت و حفاظت آثار تاریخی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری