تاثیر اندیشه ایرانیان باستان بر اژدها در نگارگری ایرانی

در این پژوهش به بررسی ریشه تاریخی و فکری اژدها به عنوان نماد پلیدی می پردازیم و از دید بصری انواع اژدها و تاثیر آن را در نگارگری ایرانی مورد بررسی قرار می دهیم . این پژوهش شیوه تحلیلی - تطبیقی را در پیش می گیرد و منابع کتابخانه ای درباره اژدها و صحنه پردازی های پر جنب و جوش رویارویی پهلوانان با اژدها رنگ پردازی رنگ پردازی و بافت و انواع آن تبیین شده است . بر اساس نتایج این تحقیق ، از دوران بسیار کهن در ایران باستان اندیشه نبرد میان روشنایی و تاریکی یا همان نبرد میان نیکی و پلیدی حضور بسیار چشمگیری داشته است . در آیین های ایران باستان مانند مانوی ، ایزدی ، میترایی و زرتشتی نور و روشنایی به عنوان نمادی از خداوند همواره ستایش می شد و تاریکی نماد پلیدی بود. در میان اسطورههایی مانند اهریمن ، دیو، مرتی خور یا مرتی خوراس و ... اژدها حضور بسیار چشمگیری به عنوان نماد بارز و برتر ای از پلیدی در شعر و ادب پارسی دارد و به سوژهای رایج و مهم در نگارگری ایرانی تبدیل شده است .