تحلیل روان شناختی تصویرسازی کودکان ۳تا۶ سال در نسبت میان ساختار بصری و عناصر خلاق

تصویرسازی یا تصویرگری یکی از زیرشاخه های هنرهای تجسمی است و به نوعی از اثر خلاقانه ی تصویری گفته می شود که القا کننده تجسمی یک مفهوم یا روایت با فرم بصری است . این مفهوم و روایت می تواند داستان، شعر، مقاله ای در روزنامه و کتاب و حتی تبلیغات تجاری ، سرگرمی ها و اشکال و فرم های روی کالاها و لباس ها باشد. تصویرسازی ، مفهومی بسیار فراگیر در فلسفه هنر است . تصویرسازی از یک فرآیند ذهنی صرف تا نمونه های ملموس و مشهود موجود در تولیدات هنری ، قابل تعریف است . تصویرسازی بالی است که برای پرواز یک متن ، کلامی یا مطلبی و برای تشریح و توضیح چیزی تعبیه می شود. با تصویرسازی می توان در تفهیم مفاهیم حقیقی به کودک، نتایج بهتری گرفت و الگوی عرضه سمعی و بصری را بار دیگر به کار بست . نهایتا اینکه تصویرسازی باعث تقویت قوه ابتکار و خلاقیت کودکان می شود جالب است بدانیم که همه ساز و کارهای خلق یک اثر هنری برای کودکان از نظر فرم ظاهری و محتوا است . اگر چه مزین به آخرین دستاوردهای علمی و روانشناسی مطابق با موضوع کودکان باشد، در نهایت می بایست از منظر خیال کودکانه هنرمند سرچشمه گرفته باشد. زیرا عنصر خیال تنها وجه مشترک عالم کودکان و تصویرسازی است . یکی از موضوعات مهم در ذهن کودکان، زندگی بخشیدن به همه اشیاء پیرامون خود است . خلاقیت در انسان ها فرایندی اکتسابی و امری بلقوه است . در این پژوهش تلاش شده است تا در پاسخ به سوال آیا روان شناختی تصویرسازی کودکان ۳تا ۶ سال در نسبت میان ساختار بصری و عناصر خلاق در انتقال پیام های موثر چه تاثیری دارد و نتایج این پژوهش تاثیر تصویرسازی را نشان می دهد که می تواند زمینه ساز افق های تازه ای در بین کودکان باشد.