بررسی امکان طراحی لباس بر اساس قابلیتهای هنر تاپستری

طراحی لباس متاثر از عرض های جغرافیایی فرهنگی و اجتماعی است و در طول زمان و مکان متفاوت بوده است. در پژوهش حاضر تمرکز پژوهشگر بر بافت پارچه های تاپستری با استفاده از هنرهای بومی ایران است. تاپستری اگر نه به مفهوم غربی آن بلکه به معنی بافتهای دیواری یا تزئینی در ایران سابقه زیادی داشته است. تاپستری امروزه هواخواهان بسیاری پیداکرده است؛ و به شیوه های گوناگون و به منظور استفاده در زندگی روزمره تولید و مورد استفاده قرار میگیرد. هدف از این پژوهش که یک پژوهش توصیفی-تحلیلی است؛ طراحی لباس با استفاده از ویژگیها بصری و زیباییشناسی تاپستری مانند شناسایی ویژگیها بصری تاپستری، استفاده از هنرهای بومی ایران، تولید لباس بر اساس مبانی هنرهای ایرانی و رجوع به هنرهای بومی ایران است. ابتدا مطالب تئوری و تاریخی از طریق فیشبرداری حاصل شدند و سپس منابع تصویری جمعآوری و طبقه بندی شدند و در نهایت بافت های تاپستری روی سارافون، دامن و پالتو طراحی شد. نتایج نشان داد زمانی که قابلیت فیزیکی تاپستری با سلیقه فردی و زیباییشناسی هنرمند ترکیب شود، میتوان انتظار داشت که چه میزان گستردهای از تنوع بصری و زیباییشناسی را با این هنر ارائه کرد؛ و همچنین با استفاده بسیار به موقع و حساسیت تصویری فوق مدرن، میتوان از بافت ساده پسزمینه آثار، برآمدگیها، گره ها و ریزش نخها و الیاف برآمده از سطح زیرین اثر بهرهبرداری کرد و مرز ظریفی میان سطح، برجستگیهای حجم گونه، فرمهای متحرک سهبعدی و رنگ و بافت را در معرض طراحی لباسهای امروزی قرار داد.