پیشبینی گرایش به طلاق عاطفی زوجین بر اساس دلزدگی زناشویی با متغیر مداخله گر تحمل پریشانی

روابط زوجین در زندگی همواره در معرض انواع تهدیدها، آسیبها و مشکلات قرار دارد. از این رو موارد زیادی در زندگی زوجین به نوسانهای عاطفی میان آنها دامن میزند. طلاق عاطفی یک وضعیت منفی تشدید شده در نواسانهای عاطفی زوجین است که زندگی طرفین را در حالت بنبست قرار میدهد. شکل گیری طلاق عاطفی میتواند ناشی از دلایل مختلف درون یا بیرون محیط رابطه زوجین باشد. یکی از دلایل درونی طلاق عاطفی ناشی از دلزدگی زناشویی طرفین نسبت به یکدیگر است. زمانیکه رابطه زوجین از جنبه صمیمیت، معناداری و هیجانبخشی کمرنگ شود تا حد زیادی رابطه زناشویی رنگ میبازد. این وضعیت میتواند برای یک یا هر دو طرف رابطه رخ داده باشد. در این صورت آسیبهای ناشی از طلاق عاطفی در زندگی آنها بروز کرده و مشکلاتی را در پی خواهد داشت. از عواملی که باعث گرایش زوجین دارای دلزدگی زناشویی به سمت طلاق عاطفی میشود، میزان تحمل پریشانی در آنها است. در این پژوهش به بررسی این موضوع که قدرت تحمل پریشانی افراد تا چه میزان میتواند زوجین دارای دلزدگی زناشویی را با طلاق عاطفی مواجه کنید، پرداخته ایم. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بوده که طبق پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن روی تعداد ۱۲۱ نفر زن و مرد متاهل یزدی اجرا شده است. محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره روی داده ها در نرم افزار ۶۳۶۶ نشان داد، بین میزان تحمل پریشانی با طلاق عاطفی ناشی از دلزدگی زناشویی رابطه معناداری وجود دارد. بطوریکه افزایش تحمل پریشانی در زوجین میتواند تا % ۳۷ مانع طلاقهای عاطفی ناشی از دلزدگی زناشویی گردد.