عوامل خطرساز حاملگی خارج رحمی : یک مطالعه مورد شاهدی

زمینه و هدف : شیوع حاملگی خارج رحمی به علت استفاده بیشتر از روش های کمک باروری و افزایش عفونت های منتقله از راه جنسی درحال افزایش است. حاملگی خارج رحمی شایع ترین علت مرگ و میر سه ماهه اول بارداری بوده و باعث کاهش شانس حاملگی موفق بعدی می گردد. این بیماری دارای عوامل خطر متعددی است که با توجه به منطقه و جامعه مورد مطالعه متفاوت می باشد. این مطالعه به منظور تعیین عوامل خطرساز حاملگی خارج رحمی در شهرستان بابل انجام شد. روش بررسی : این مطالعه مورد شاهدی روی ۱۵۰ بیمار مبتلا به حاملگی خارج رحمی مراجعه کننده به کلینیک خصوصی و بیمارستان یحیی نژاد بابل به عنوان گروه مورد و ۳۰۰ زن با بارداری طبیعی تایید شده مراجعه کننده سرپایی کلینیک مامایی بیمارستان یحیی نژاد بابل به عنوان گروه شاهد طی فروردین ۱۳۸۴ لغایت تیرماه ۱۳۸۸ انجام شد. عوامل خطر شامل سابقه جراحی روی لوله رحم، حاملگی خارج رحمی قبلی، حاملگی با IUD ، نازایی، سزارین، درمان کمک باروری با IUI ، تعدد ازدواج، ازدواج قبل از ۱۸ سالگی از طریق مصاحبه و مراجعه به پرونده جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۶ و آزمون کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شدند و نسبت شانس (OR) محاسبه گردید. یافته ها : درمان کمک باروری با IUI (OR=۲۳.۶, ۹۵% CI: ۳.۰۲-۱۸۵.۰۹, P<۰.۰۵)، حاملگی خارج رحمی قبلی (OR=۸.۱۹, ۹۵% CI: ۱.۹۰-۷۳.۹۴, P<۰.۰۵) و سابقه سزارین (OR=۱.۷, ۹۵% CI: ۱.۱-۲.۶, P<۰.۰۵) باعث افزایش شانس خطر حاملگی خارج رحمی گردید. در مبتلایان به حاملگی خارج رحمی بین ازدواج قبل از ۱۸ سالگی (۲۶%)، سابقه نازایی (۱۴%) و تعدد ازدواج (۲.۷%) اختلاف آماری معنی داری در مقایسه با گروه شاهد وجود نداشت. نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که درمان نازایی با IUI ، سابقه جراحی لوله رحم، حاملگی با IUD ، حاملگی خارج رحمی قبلی و سابقه سزارین مهم ترین عوامل خطر مرتبط با حاملگی خارج رحمی در این منطقه می باشد.