درک بیماران از اهمیت رفتار های مراقبتی در بیمارستان های وابسته به علوم پزشکی ایران

مقدمه: به منظور ارائه مراقبت مناسب به بیماران، باید رفتارهای مراقبتی مهم تر را از دید آنان شناسایی نمود.   هدف: تعیین درک بیماران از اهمیت رفتارهای مراقبتی بر حسب سن، جنس، سطح تحصیلات، سابقه بستری شدن و تعداد روزهای بستری آن ها.   نوع پژوهش: این پژوهش از نوع ارتباطی با طرح دو گروهی بیمار- پرستار بو د * * که در آن درک ۹۵ بیمار از اهمیت رفتارهای مراقبتی بررسی شد.   نمونه پژوهش: ا نت خاب نمونه با استفاده از روش نمونه گیری مستمر انجام شد رفتارهای مراقبتی به ۶ زیرگروه: در دسترس بودن، توضیح وتسهیل، تامین راحتی، پیش بینی، برقراری ارتباط توام با اعتماد و پایش و پیگیری طبقه بندی و با استفاده از کارت های جورکردنی برگرفته از «پ رسشنامه بررسی مراقبت » بررسی شدند.   نتایج: بیماران به رفتارهای مراقبتی تکنیکی بیش از رفتارهای مراقبتی عاطفی اهمیت دادند. آن ها مهم ترین زیر گروه را «در دسترس بودن» و کم اهمیت ترین زیرگروه را «برقراری ارتباط توام با اعتماد» دانستند. بیماران مرد نسبت به بیماران زن «در دسترس بودن» را مهم تر دانستند ) ۰۴/۰ (P = و بیماران دارای سطح تحصیلات دبیرستان و دیپلم نسبت به بیماران دارای تحصیلات ابتدایی، «پایش و پیگیری» را مهم تر دانستند ) ۰۴/۰ (P =   بحث و نتیجه گیری: بیماران رفتارهای مراقبتی تکنیکی را مهم تر از رفتارهای مراقبتی عاطفی دانستند، بنابراین توصیه می شود پرستاران به ارائه این رفتارها بیشتر توجه کنند. علاوه بر این انجام مطالعات بیشتر در زمینه رفتارهای مراقبتی عاطفی نیز توصیه می شود.     ۱ . کارشناس ارشد پرستاری ( ٭ مولف مسئول)   ۲ . عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری ومامایی دانشگاه علوم پزشکی خدمات بهداشتی درمانی ایران   ۳ . عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت واطلاع رسانی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی خدمات بهداشتی درمانی ایران   * * این پژوهش به عنوان بررسی ارتباط درک بیماران و پرستاران از اهمیت رفتارهای مراقبتی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۸۱ انجام گرفته است که در این مقاله تنها درک بیماران از اهمیت رفتارهای مراقبتی گزارش شده است و طرح به صورت تک گروهی (بیماران) تنظیم شده است.