تاریخ بیهقی در جهان ایران شناسی

بیهقی تاریخ گرانقدر خود را از حوادث سال ۴۰۹ ه. آغاز کرد و تا حدود ۴۷۰ ه. که به اواخر عمر شریف دیوانی اش نزدیک بود ادامه داد. این اثر یکی از شاهکارهای تاریخ نویسی ایرانی است که مولف توانمندش با استادی تمام ادبیات و تاریخ را به هم درآمیخته و یکی از زیباترین آثار فرهنگی ایرانی را فراهم ساخته است. اهمیت تاریخ بیهقی هم از جهت مستند بودن آن و هم از لحاظ زیبایی متن بدان پایه است و که از دیرباز مورد توجه ایران شناسان و تاریخ پژوهان در جهان ایران شناسی واقع شده است. و.اچ . مورلی و.و ان. لیز در ۱۸۶۲ م. به چاپ و انتشار تاریخ بیهقی در کلکته پرداختند. این اثر از سوی موسسه آسیایی بنگال انتشار یافت. یحیی الکشاب و صادق نشات ترجمه ای از تاریخ بیهقی به عربی در سال ۱۹۵۶ م. در قاهره منتشر کردند. الف. ک. آرندز ترجمه روسی تاریخ بیهقی را در سال ۱۹۶۲ در تاشکند و در سال ۱۹۶۹ در مسکو منشر ساخت. با سورث و دانشمندان ایران شناس دیگری نیز در بررسی و توضیح و تحلیل این اثر عظیم کوشیده اند. هدف از نگارش این مقاله بررسی پژوهش ها و آثاری است که به شرح زندگی ابوالفضل بیهقی و اثر گرانقدار او تاریخ بیهقی پرداخته اند.