بررسی مقایسهای تاثیر۱۲هفته ای تمرینات استقامتی، قدرتی، سرعتی وHIT برسطوح پلاسمایی واسپین درموشهای نرچاق ویستار

مقدمه: بافت چربی به عنوان یک مخزن ذخیرهسازی انرژی میباشد و مانند یک غدهی بسیار فعال عمل میکند و هورمونهایی را که در مجموع آدیپوکاین یا آدیپوسایتوکاین نام دارند ترشح مینماید. واسپین از جمله آدیپوسایتوکاینهای پپتیدی مترشحه از بافت چربی است که در پاتوژنز چاقی و اختلالات همراه با آن نقش دارد. واسپین (مهارگر پروتئاز سرین مشتق از بافت چربی احشایی) به تازگی به عنوان آدیپوسایتوکینی جدید با اثرات افزایش حساسیت انسولینی شناسایی شده است. اطلاعات اندکی در مورد اثرات تمرین ورزشی برغلظت واسپین وجود دارد. پژوهش حاضر تاثیر تمرینات استقامتی، مقاومتی، سرعتی و HIT را بر غلظت پلاسمایی واسپین در موشهای نر چاق ویستار مورد مطالعه قرار داده است.مواد و روشها:. ۵۰ سرموش (بامیانگین وزنی۲۰۰ ۲۰گرم وسن ۸هفته)به طور تصادفی به۵گروه کنترل و ۴ گروه های تمرینی استقامتی، قدرتی، سرعتی و HIT تقسیم شدند (گروه کنترل شامل ۱۰سرموش وهرکدام از گروه های تجربی۱۰سرموش) و به مدت۱۲هفته گروه های تجربی تمرینات را بر اساس برنامه تمرینی۳روز در هفته انجام دادند، در حالی که گروه کنترل تمرینی را انجام نداد. به دنبال ۱۲ هفته تمرین سطح واسپین پلاسما اندازه گیری شد.یافته ها: بعد از ۱۲ هفته تمرین استقامتی، قدرتی، سرعتی و HIT، سطوح واسپین، در گروه تمرین استقامتی و گروه تمرینHIT در مقایسه با گروه کنترل، به طور معناداری کاهش یافت((P=۰/۰۰۱، در حالیکه سطوح واسپین در گروهای تمرین قدرتی، سرعتی نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری نشان نداد(.(P>۰/۰۵نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد، ۱۲ هفته تمرین استقامتی و HIT سطوح واسپین را به طور معناداری بهبود میبخشد. به منظور روشن نمودن تاثیر تمرینات قدرتی، سرعتی بر سطوح واسپین انجام پژوهشهای بیشتر ضرورت دارد.