بهزیستی دیجیتال و بایسته های آن: نقدی بر گفتمان حاکم بر بهزیستی کودکان در فضای مجازی

فرآیندهای آموزشی از شروع همه گیری کرونا تا کنون دچار تحولات شگرفی شده است و اکنون فرصت مناسبی است تا تاملی در تجربیات استفاده از فناوری و چگونگی تاثیر آن بر رفتار، روابط و جامعه داشته باشیم. فرصتی برای اندیشیدن در مورد نکات مثبت و منفی فناوری های دیجیتال که از طریق آنها هویت دیجیتالی خود را درک کنیم و شاید بتوانیم بهزیستی دیجیتال را از صرفا یک کلمه به یک مفهوم معنادار تغییر دهیم. این پژوهش با رویکرد تحلیل گفتمان مبتنی بر دیدگاه جاگر و مایر ۲۰۰۹ و باتوجه به گونه شناسی اروت و وایتینگ ۲۰۰۸ ، پیرامون بهزیستی کودکان به تبیین مولفه های شکل دهنده به گفتمان بهزیستی در هر دوره پرداخته و مبتنی بر آن مواجهه های تربیتی با رفتارها و زندگی کودکان در فضای مجازی را گونه شناسی نموده و بر آن اساس رهیافت هایی برای تربیت در فضای مجازی ارائه می کند. بر اساس یافته های حاصل از مطالعه لازم است در شرایط کنونی که توجه به زیست کودکان در فضای مجازی اهمیت مضاعف یافته است باید ملاحظاتی که طی تحولات گفتمانی شامل توجه به بهزیستی جسمانی، بهزیستی عاطفی هیجانی و بهزیستی محیطی و جهانی تبیین شده اند و تجارب حاصل در این دوران به صورت توامان موردتوجه قرار گیرند.