فرجام گریزی در داستان و فراداستان بر اساس نظریه توماشفسکی
محل انتشار: مجله ادبیات پارسی معاصر، دوره: 5، شماره: 1
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 208
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PARSI-5-1_006
تاریخ نمایه سازی: 10 مهر 1400
چکیده مقاله:
هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی سه داستان فرجام گریز معاصر ایرانی بر اساس نظریه توماشفسکی، نظریه پرداز و نویسنده روس، در سکانس های روایی است. موضوع اصلی این مقاله پرداختن به دگرگونی در پایان بندی داستان های «حضور» و «پلکان» از ابوتراب خسروی و «مرا بفرستید به تونل» اثر بیژن نجدی است. تبیین میزان توانمندی و موفقیت داستان پردازان معاصر ایرانی و تطبیق داستان آن ها بر اساس نظریه های گوناگون ضرورت این بررسی را ایجاب کرده است. شایان ذکر است که این پژوهش به روش تحلیل اسنادی و تحلیل محتوا، طرح مکانیسم دگرگونی روایی، در سه داستان کوتاه نام برده انجام گرفته است. بررسی داستان ها نشان می دهد که در این آثار هر دو نویسنده با این شیوه نگارش نه تنها در پی پیرنگ کاملی نیستند، بلکه با ساختاری چندلایه و استعاری سعی دارند نشان دهند که از یک داستان نمی توان به یک معنا و پیام واحد بی چون وچرا دست یافت و برای رسیدن از موقعیت ابتدایی به موقعیت پایانی فقط گذشت زمان کافی نیست ، بلکه برای ساخت داستان دست کم، وجود یک اقدام برای دگرگونی داده های اولیه در طول فرایند داستان الزامی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم موسوی
مدرس دانشگاه صبح صادق اصفهان
هلن اولیایی نیا
دانشیار گروه ادبیات انگلیسی، دانشگاه صبح صادق اصفهان
شهلا خلیل اللهی
استادیار دانشگاه شاهد تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :