تاثیرتعاملی سطح فعالیت بدنی و جنسیت بر سیستم های بازداری و فعال ساز رفتاری در سالمندان

شواهد علمی مختلفی نشان دهنده سبک زندگی فعال به عنوان عامل کلیدی در تداوم سالخوردگی موفق است. هدف تحقیقحاضر بررسی تاثیر تعاملی سطح فعالیت بدنی و جنسیت بر سیستم های بازداری و فعال ساز رفتاری در سالمندان بود.جامعهآماری این پژوهش را سالمندان فعال و غیر فعال با دامنه سنی (۶۰-۷۰) سال از شهرستان کرمانشاه تشکیل داد. روش نمونه گیری از نوع در دسترس بود. نمونه های این پژوهش شامل ۹۵ نفر آزمودنی (۶۳ مرد و ۳۲ زن ) سالمند فعال و غیر فعال بود.ابزار ارزیابی پرسشنامه سیستم های بازداری/ فعال سازی رفتاری کارور و وایت و سنجش سطح فعالیت بدنی بود. نتایج تحلیلواریانس دوراهه برای مقایسه سیستم فعال ساز رفتاری در سالمندان زن و مرد فعال و غیرفعال نشان داد اثراصلی جنسیت(p=۰/۸۳)، اثر اصلی فعالیت بدنی (p=۰/۲۸)، اثر تعاملی جنسیت و فعالیت بدنی (p=۰/۸۸) معنادار نمی باشد. مقایسه میانگین ها نشان داد سالمندان مرد فعال دارای میانگین سیستم فعال ساز رفتاری بالاتر و سالمندان زن غیرفعال دارایمیانگین سیستم فعال ساز رفتاری پایین تری می باشند. نتایج تحلیل واریانس دوراهه برای مقایسه سیستم بازداری رفتاریدر سالمندان زن و مرد فعال و غیرفعال نشان داد اثر اصلی جنسیت معنادار می باشد (p=۰/۰۰۲). مقایسه میانگین ها نشانداد مردان سالمند دارای میانگین سیستم بازدارنده رفتاری بالاتری نسبت به زنان سالمند می باشند. مقایسه میانگین هابازدارنده رفتاری پایین تری می باشند. یافته های این مطالعه نشان می دهد فعالیت جسمانی بر کارکرد عصبی و ارتقاکیفیت زندگی سالمندان اثر گذار است. از سوی دیگر، باتوجه به تفاوت های جنسیتی در راستای فعالیت سیستم هایمغزی_رفتاری و موانع تمرین برای سالمندان از جمله تندرستی، درد، تنبلی و فقدان انگیزه، متخصصان تندرستی و آمادگیجسمانی که با برزگسالان کار می کنند با برنامه ریزی مناسب و انگیزه دادن سالمندان را به سمت فعالیت جسمانی و ورزشسوق دهند.