مرکزیت اصل بافت فرگه در فهم رساله منطقی - فلسفی

ویتگنشتاین در مقدمه رساله منطقی - فلسفی  به صراحت از گوتلوب فرگه یاد می کند و از وام خویش به وی سخن می گوید. در هشت دهه گذشته سنتی در تفسیر رساله شکل گرفته است که به خوانش مابعدالطبیعی رساله همت گمارده است و از این اثر که به باور نویسنده آن اثری ضدمابعدالطبیعی می بوده تصویری یکسر متفاوت با رهیافت نویسنده اش ترسیم کرده اند و تفسیری هستی شناختی و بدینسان کژتاب به دست داده است. در دهه های اخیر موازی با این سنت، گزارش اقلیتی از رساله پا به میدان گذارده است که با پی جویی آرای فرگه در کتاب و بازکاوی تاثیر وی در شکل گیری ساختمان اثر در صدد بازیابی جوهر ضد هستی شناختی آن برآمده است. این مقاله نیز در همین سمت و سوی با نگاه به «اصل بافت» فرگه، به عنوان یکی از مهمترین دستاوردهای فرگه برای فلسفه معاصر، به نشان دادن فضای غیرمابعدالطبیعی رساله و بدینسان کژروی تفسیر متعارف می پردازد.