مطالعه اثر کودهای دامی، شیمیایی و اندازه بنه مادری بر ویژگی های بنه های دختری و عملکرد زعفران (Crocus sativus L.)

اندازه بنه مادری و مدیریت تغذیه، از مهم ترین عوامل در تعیین کمیت و کیفیت زعفران (Crocus sativus L.) به شمار می روند. به منظور بررسی نقش کودهای دامی، شیمیایی و اندازه بنه مادری بر ویژگی های بنه های دختری و عملکرد زعفران، آزمایشی در دو سال زراعی ۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا در آمد. در این مطالعه، اندازه بنه مادری در چهار سطح (۴ گرم و کمتر از آن (کوچک)، ۱/۴ تا ۸ گرم (متوسط)، ۱/۸ تا ۱۲ گرم (نسبتا بزرگ) و بیش از ۱۲ گرم (بزرگ)) و منابع مختلف کود در سه سطح (کود دامی (۲۵ تن در هکتار)، کود شیمایی (۱۵۰ کیلوگرم نیتروژن + ۷۵ کیلوگرم فسفر در هکتار) و شاهد (عدم مصرف کود) به عنوان تیمار در نظر گرفته شدند. بر اساس نتایج آزمایش، با افزایش اندازه بنه مادری جهت کاشت (۱/۸ تا ۱۲ گرم و بیشتر)، تعداد گل، عملکرد گل تر و عملکرد کلاله خشک زعفران به طور معنی داری افزایش یافت. علاوه بر این، استفاده از بنه های بزرگ تر به طور معنی دار منجر به افزایش تعداد و عملکرد کل بنه های دختری شد. اثر منابع کودی نیز بر تعداد و عملکرد بنه های دختری زعفران معنی دار بود. با این وجود، مصرف کود دامی در مقایسه با کود شیمیایی نقش بیشتری در افزایش عملکرد بنه های دختری با وزن بیش از ۸ گرم و نیز عملکرد کل بنه های دختری (به ترتیب تا ۸/۲۱ و ۵/۱۲ درصد) داشت. از این رو، استفاده از بنه های مادری با وزن مناسب جهت کاشت (بیش از ۸ گرم) همراه با کاربرد کودهای آلی می تواند در کاهش مشکلات ناشی از مصرف کودهای شیمیایی بیش از پیش مفید باشد.