پرنده و پرنده‌انسان در سفال های لعابدار رقه

بیان مسئله: سفال«رقه» گروهی از سفال­ هایی هستند که متعلق به دوره ایوبی در شمال سوریه است. بررسی سفال­ های بدست آمده از این منطقه، نشانگر ایجاد یک سبک ترکیبی در تزیینات که به طور کلی تأثیر گرفته از سفال بومی منطقه تحت عنوان «سفال ­های محلی کهن» است. نقش­مایه پرنده به عنوان یکی از نقوش اصلی در هنر اسلامی، بخش قابل ملاحظه­ ای از سفال منقوش رقه را در قرن دوازدهم در دورۀ حکمرانی ایوبیان به خود اختصاص داده است که بیش از سایر نقوش، با اندیشه­ های هنرمند سوری مطابقت دارد. این نقش به سه شکل کلی، سایه ­نما به رنگ سیاه بر زمینۀ فیروزه­ ای در ترکیب با نقوش گیاهی استلیزه شده، به صورت حجم­ گرایانه و پرتزیین در سفال­ های زرین­ فام و مینایی و به شکل منفرد با نوع طراحی ابتدایی و ساده در تکنیک لکابی دیده می­ شود. این مقاله با انتخاب نقش پرنده و پرنده­ انسان، سعی دارد، خصوصیات این نقوش را در ظروف لعابدار رقه به عنوان تجلی­ گاه فرهنگ و هنر دوره ایوبی، مورد مطالعه قرار دهد. هدف: شناخت و آگاهی از  فرهنگ و هنر دوره ایوبی،  به عنوان بخشی از فرهنگ اسلامی روش پژوهش: روش این مقاله به شیوۀ توصیفی، تحلیلی است. داده ­ها به صورت موردی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته ­اند؛ گردآوری اطلاعات نیز به شیوۀ کتابخانه­ ای و اینترنتی است. یافته‌ها: هنرمندان سفالگر در نمایش نقش پرنده سه نوع نگاه ویژه را به­کار گرفته ­اند؛ توجه به طبیعت و بازنمایی آن، نگاه نمادین و سمبلیک و ترکیب عناصر و موجودات با یکدیگر به همراه تکنیک­های خاص ارائه، دستور زبان خاص سفال رقه را ایجاد کرده است.