حنیفه بامری - کارشناسی گرایش آمار دانشگاه ولایت

رشد و بالندگی یک جامعه در گرو رشد توانایی ها و استعدادهای انسان های آن جامعه می باشد. مهمترین بستر تحقق این هدف، نظام آموزشی است که می تواند با سیاست گذاری و برنامه ریزی درست و منطبق با نیازهای متنوع و متغیر افراد جامعه، راه رشد و توسعه را هموار سازد. یکی از ویژگی های انسان و حتی می توان گفت مهمترین ویژگی انسان، مسئله تفکر وتعقل ومهارت های فکری می باشد. رشد و پرورش مهارت های فکری همیشه مسئله ای پیچیده در آموزش بوده است. امروزه مقدار اطلاعات در دسترس از طریق رایانه ها و وسایل ارتباطی مدیران از توانایی افراد در استفاده از اطلاعات پیشی گرفته است. در چنین زمینه ای دیگر لازم نیست، مدارس به منزله مخزن دانش و معلمان به مثابه انتقال دهنده اطلاعات، خدمت کنند. همچنین بسیار مهم و لازم است که دانش آموزان، مهارت خود را در تفکر، نقد و بررسی و استدلال و دیگر مولفه های عقلانیت افزایش دهند، اطلاعات موجود را پردازش کنند و آن ها را به کار ببرند. دانش آموزان باید با تلاش و کاربست توانایی های خود جهت درگیر شدن در فعالیت های فوق، زمینه لازم را برای دستیابی به مهارت های سطوح بالای شناختی مانند حل مسئله، تصمیم گیری، خلاقیت، تفکر انتقادی و مانند این ها، را فراهم نمایند. زیرا شرایط ناپایدار دنیای امروز و نیاز به تصمیم گیری های پیچیده، لزوم دارا بودن مهارت های مولفه های عقلانیت را ایجاب می کند. بنابراین آموزش مهارت های مولفه های عقلانیت باید جزء جدانشدنی آموزش باشد.

نظام آموزشی، مهارت های فکری، دانش آموزان، مدیران آموزشی.