مرتضی یوسفی - اداره کل زمینشناسی و اکتشافات معدنی منطقه کردستان، سنندج
مرجان عامل - دانشآموخته کارشناسی ارشد زمینشناسی دانشگاه آزاد تهران شمال

گردنه صلوات آباد با طول تقریبی ۲۳ کیلومتر، بین طولهای جغرافیایی ۰۰ ۰۷ ۴۷ تا ۳۰ ۰۸ ۴۷ خاوری و عرضهای جغرافیایی ۰۰ ۱۵ ۳۵ تا ۰۰ ۲۰ ۳۵ شمالی در پهنه سنندج- سیرجان شمالی ، زیرپهنه با دگریختی های پیچیده و کمربند آتش فشانی کرتاسه سنندج قرار دارد. از نظر سنگ شناسی ، سنگ های دگرگونی (کالک شیست و متاسنداستون)، سنگ های آتشفشانی (گدازههای حدواسط تا بازیک ) و رسوبی (شیل و سنگ آهک ) در محدوده سنی تریاس تا کرتاسه پسین در این منطقه رخنمون دارند. برای پهنه بندی خطر زمین لغزش، بر اساس تغییرات سنگ شناسی ، منطقه مورد مطالعه به ۶ پهنه تقسیم شد. زمین لغزشهای به وقوع پیوسته بیشتر از نوع گوهای (پهنه های ۲، ۳ و ۴)، صفحه ای (پهنه ۵) و سنگ افت (تمام پهنه ها به جز پهنه ۶) هستند. مطالعه درزهنگاری به منظور بررسی وضعیت دسته درزه-ها و میزان پایداری تودههای سنگی در طول مسیر انجام شد. پارامترهای موثر بر لغزش به تفکیک هر پهنه برداشت و محاسبه شد. بر اساس مطالعه ویژگی های مهندسی سنگ ها مشخص شد که تودههای سنگی مقاومت پایین تا خوب دارند. با استفاده از روشهای طبقه -بندی مهندسی سنگ ها (شامل ردهبندی RQD ، RMR و (RMi، ارزیابی پایداری شیروانی های سنگی به روش RHRS و ترسیم نقشه پهنه بندی زمین لغزش مشخص شد که پهنه های جادهای ۱ و ۶ (بخش های ابتدایی و انتهایی جاده مورد مطالعه ) در محدوده با خطر پایین (C)، پهنه های جادهای ۲ و ۵ در محدوده با خطر متوسط (B) و پهنه های جادهای ۳ و ۴ در محدوده با خطر بالا (A) قرار دارند. روشهای پایدارسازی مناسب در دامنه های طبیعی ، لق گیری و در دامنه های بریده شده با ترانشه ، شامل لق گیری و بتن پاشی می شود. استفاده از توری سیمی و پلکانی کردن دامنه ها نیز می تواند در پایداری سازی دامنه ها موثر واقع شود. برای پایدار نمودن دامنه ها در میان مدت و بلندمدت می توان از زهکش سطحی به روش ثقلی افقی استفاده نمود.

شیروانی سنگی ، محور سنندج- همدان، گسل صلواتآباد، زمین لغزش، پهنه بندی