اکبر وروائی
ساسان رضائی فرد

مامورین نیروی انتظامی در مقام ضابط دادگستری، به عنوان بازوان اجرایی دستگاه عدالت کیفری نقش اساسی در فرآیند کیفری ایفا مینمایند. این نقش وقتی بیشتر نمایان میگردد که دادرس کیفری با توجه به گزارشهای واصله توسط این دسته از ضابطان به صدور رای مبادرت مینماید؛ بنابراین ضرورت دارد قانون گذار شرایط خاصی را برای گزارش ضابطان عام دادگستری به طور دقیق مشخص نماید. این پژوهش در نظر دارد، سیر تحول تاریخی ارزش اثباتی گزارش مامورین نیروی انتظامی در مقام ضابط دادگستری در نظام حقوق کیفری ایران و تعیین میزان ارزش و جایگاه گزارش آنان در نظام ادله اثباتی دعوی کیفری ایران را بررسی نماید. تحقیق حاضر از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی میباشد که با استفاده از روش اسنادی اطلاعات به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش بیان گر آن است که معیار سنجش گزارش مامورین نیروی انتظامی در مقام ضابط دادگستری در قانون آئین دادرسی کیفری ۷۸، شخصی و در حد اماره قضائی است و این موضوع با شان و شخصیت ضابطان مغایرت داشته، اما در قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ ارزش اثباتی این گزارش این ضابطان دادگستری تا حد اماره قانونی ارتقاء یافته و فی نفسه معتبر است؛ بنابراین قانون جدید رویه درستی را در قبال ارزش اثباتی گزارش ضابطان عام در پیش گرفته و به رویه اصولی بازگشته است.

ضابطان دادگستری, ارزش اثباتی گزارش ضابطان عام, اماره, قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۲۹۰, قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۷۸, قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲