محمد احمدآبادی
سید رحیم موسوی

از الزامات هر دولتی توجه جدی به مقوله امنیت می باشد. دولت نوگرای پهلوی اول به امر امنیت اجتماعی از منظر خودش اهتمام جدی نشان می داد. هدف این پژوهش توصیف و تحلیل امنیت اجتماعی در دوره پهلوی اول می باشد. روش این تحقیق کیفی، و نوع تحقیق تاریخی- تحلیلی است. این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای به توصیف و تحلیل این سوال می پردازد که با توجه به سیاست های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی دولت نوگرای پهلوی اول، امنیت اجتماعی در جامعه آن روز چگونه بوده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد در دوره پهلوی اول حمایت از قدرت تامه سلطنت و جلوگیری از هرگونه تحرک سیاسی، اجتماعی و آزادی های مشروع مردم، مهم ترین وظیفه دولت نوگرا و به ویژه در ماموریت های نیروی پلیس( شهربانی وقت) می باشد، به نحوی که سیاست های از بالا به پایین و خودکامه رژیم پهلوی اول در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به خصوص تضعیف روحانیت، متحدالشکل کردن لباس و کشف حجاب، دین ستیزی و تخریب هویت دینی و فرهنگی، مجلس فرمایشی، سانسور مطبوعات و جراید، غصب املاک، اموال و دارایی های مردم و سازمان های اطلاعاتی و امنیتی مخوف و غیره نه تنها به یک منبع ترس و خفقان در جامعه مبدل شده بود، بلکه نشان از عدم احساس امنیت اجتماعی در جامعه دوران پهلوی اول دارد.

امنیت اجتماعی, پهلوی اول, دین ستیزی, احزاب, مجلس