سید سجاد آل سیدغفور - دکتری، گروه علوم سیاسی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی؛ و عضو انجمن مطالعات سیاسی حوزه، قم، ایران.

تحقیق حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که امنیت چگونه محقق می شود و راه حل آن در چیست؟ پاسخ این پرسش از طریق یکی از مهم ترین منابع فارسی انجام شد. یک نظریه و مکتب امنیتی از عناصر و مولفه های مختلفی تشکیل شده است؛ اما غالبا هفت عنصر و مولفه از اهمیت بیشتری برخوردار هستند، این مولفه ها عبارتند از: مفهوم امنیت، ابعاد امنیت، مرجع امنیت، سطح امنیت، دوست و دشمن امنیت، روش های تحصیل امنیت و راهکارهای استراتژیک امنیتی. روش این فهم از طریق شیوه تطبیق آن براساس چهار محور واژگان مستقیم، واژگان ضمنی و التزامی، مفاهیم مخالف و دلالت های سیاقی و معنایی انجام شد. فردوسی شاهنامه را با پرسش درباره چگونگی پیدایش حکمرانی آغاز می‎کند تا هدف و محور اصلی کتابش را نشان دهد. از این رو، محور بنیادین شاهنامه، نظام سیاسی و چگونگی ظهور و سقوط آن است. پس، موضوع اصلی با این نگاه در شاهنامه امنیت است. امنیت فردی از یک سو با فرد و حاکم شکل می گیرد و از سوی دیگر امنیت به معنای حفظ حکومت از شر خارجی یا دشمنان خارجی است.

نظریه امنیت, تمدن, حکیم ابوالقاسم فردوسی, شاهنامه