کیانوش امینی - دکترای روانشناسی عمومی

رابطه زناشویی به عنوان یکی از پایدارترین روابط بین فردی محسوب می گردد و رابطه ی درمانی در پیشگیری و کاهش طلاق و تداوم جلسات مشاوره و زوج درمانی می تواند به عنوان یک موضوع مهم تلقی گردد. هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر رابطه ی درمانی مبتنی بر شفقت و رابطه ی درمانی با رویکرد شناختی رفتاری بر باورهای ارتباطی و میزان اعتماد زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به مرکز طلاق شهر اراک بودند که با نمونه گیری در دسترس ۶۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. یافته های این پژوهش نشان داد رابطه ی درمانی مبتنی بر شفقت بر باورهای ارتباطی و میزان اعتماد زناشویی زوجین تاثیر معناداری داشته است (p<۰/۰۰۱). نتایج پیگیری نشان داد نتایج بعد از سه ماه پایداری داشته و می توان از رابطه ی درمانی مبتنی بر شفقت به عنوان مداخله موثر در کاهش طلاق استفاده کرد.

رابطه ی درمانی، شفقت، شناختی رفتاری، باورهای ارتباطی، طلاق