امیرحسن رضایی فرعی - دانشیار، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
میرعادل افضل یامچی - کارشناس ارشد ابزاردقیق پروژه خط ۲ قطارشهری تبریز

پروژه های تونل سازی در سالهای اخیر در سرتاسر دنیا بطور چشمگیری افزایش یافته است. ساخت تونلها بویژه در زمینهای نرم سبب ایجاد حرکات ناگزیر در زمین در اثر بهم خوردگی تنشها میشود. نشستهای ایجاد شده در سطح زمین سبب آسیب به سازه های سطحی مانند ساختمانهای موجود بالای تونل خواهد شد. بخش مهمی از هزینه های ساخت، تدابیر حفاظتی مورد نیاز برای کاهش آسیب به ساختمانها است. پیشبینی صحیح و موثر آسیب سازه ها بخش قابل توجهی از مرحله ی برنامه ریزی و امکانسنجی ساخت تونل در مناطق شهری است. ارزیابی و بررسی خطر آسیب ساختمانهایی که در حوزه تاثیر حفاری قرار دارند، در سه مرحله انجام میشود. در این مقاله به شرح روشهای ارزیابی اسیب پرداخته شده است. در انتها یک ساختمان واقعی به عنوان مطالعه موردی تحت بررسی قرارگرفته و در ارزیابی اولیه در رده ریسک ۳ قرار داشته و نیاز به اقدامات حفاظتی دارد. بااینحال در ارزیابی تکمیلی ثانویه به روش سختی نسبی رده ریسک سازه مذکور به ۱ کاهش مییابد که نشان دهنده عدم ایجاد خسارت در ساختمان در اثر حفاری ایستگاه بوده و نیازی به اقدامات حفاظتی نخواهد داشت. این امر نشان دهنده اهمیت انجام مناسب ارزیابی آسیب پذیری و تعیین رده ریسک بر هزینه و عملکرد پروژه های تونل سای مکانیزه میباشد.

ارزیابی آسیب، روش سختی نسبی، تدابیر حفاظتی