سعیده مویدفر - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه میبد، ایران

گسترش دوچرخه سواری به عنوان یک موقعیت سفر، بخشی از حمل و نقل است تا در جای گزینی ماشین شخصی و تشویق به استفاده از آن نقش آفرین باشد. با توجه به گسترش روزافزون شهرها و بالا رفتن بار ترافیکی و معضلات ناشی از آن همچون آلودگی هوا، شلوغی و تاثیرات روانی ناشی از آن، یکی از برنامه هایی که با اجرای عملی و صحیح آن می توان تا حد قابل توجهی آرامش را به سیستم حمل و نقل و عبور و مرور شهری باز گرداند، توسعه حمل و نقل انسان گرا (پیاده روی - دوچرخه سواری ) می باشد . شهر یزد در گذشته به شهر دوچرخه ها معروف بوده که در گذر زمان، این نقش تا حدودی محو شده است . با توجه به تاکید رویکردهای جدید بر استفاده از دوچرخه ، بسیاری از شهرهای ایران از جمله شهر یزد، برنامه ریزی های گسترده ای را در جهت توسعه دوچرخه سواری در دستور کار خود قرار داده اند. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی قصد دارد ضمن بررسی تجارب جهانی در شهرهای دوستدار دوچرخه ، راهکارهای بازگشت شهر یزد به استفاده هر چه بیشتر از دوچرخه را پیشنهاد نماید. نتایج بیانگر آن است علیرغم توسعه شهرها و استفاده بیش از حد از اتومبیل در حمل و نقل شهری ، در صورتیکه زیرساختهای مناسب برای استفاده از دوچرخه ایجاد شده و فرهنگ سازی مناسبی در این زمینه صورت گیرد، شهر یزد می تواند همچون گذشته عنوان شهر دوچرخه ها را بازیابد.

شهر دوستدار دوچرخه ، شهر تاریخی یزد، حمل و نقل ، المان های دوچرخه مداری .